آگهی

بازدیدکنندگان گالری «Pinakothek der Moderne» در شهر مونیخ آلمان در تاریخ ۲۳ فوریه‌ (۴ اسفند)، به محض ورود به طبقه اول نمایشگاه با تابلویی مواجه شدند که شاید در نگاه اول چندان توجه آن‌ها را جلب نکرده باشد.

این اثر هنری با ابعاد ۶۰ در ۱۲۰ سانتی‌متر، عکسی به ظاهر قدیمی از یک خانواده چهار نفره بود که پس‌زمینه آن و همچنین قسمت‌هایی از چهره‌ و بدن‌ افراد حاضر در عکس خیلی سرسری با رنگ سفید رنگ‌آمیزی شده بود.

برخلاف آثار هنری موجود در سایر سالن‌های این نمایشگاه که هر کدام به صورت چند رسانه‌ای و در برگیرنده مولفه‌های مختلف بودند، اما اثر هنری یاد شده خیلی بی‌تکلف به نظر می‌رسید و اگر احتمالا کسی از بازدیدکنندگان سعی کرده باشد که با نگاهی موشکافانه‌تر به آن نگاه کند، پس حتما از خود پرسیده است که چرا هیچ برچسبی برای نام هنرمند یا عنوان اثر در کنار آن وجود ندارد.

دلیل واقعی این موضوع تا هفته گذشته رسانه‌ای نشده بود؛ حال آنکه الان مشخص شده که این تابلو بی‌نام و نشان که تا پیش از آن هیچ کس در مورد آن ندیده و نشنیده بود، کار یک هنرمند معاصر و انتخاب متصدیان موزه برای نمایش در این گالری نبوده است.

در حقیقت، این اثر محصول آفرینش کارگر فنی ۵۱ ساله این موزه بوده که در آن زمان در آنجا به کار گرفته شده بود. داستان از این قرار بود که مستخدم مورد نظر توانسته بود در ساعات اولیه صبح اثر هنری خود را مخفیانه وارد نمایش کند.

به چالش کشیدن نخبه‌گرایی در جامعه هنری

این گالری که یکی از بزرگترین مجموعه‌های هنر مدرن و معاصر اروپا را در خود جای داده، این تابلو را پس از پایان ساعت کاری موزه برداشت و تکنسین فنی خود را اخراج و در مورد این حادثه سکوت اختیار کرد.

تا اینکه دوشنبه گذشته خبر این شیرین‌کاری از طریق گزارش پلیس به مطبوعات آلمان درز کرد و موزه مربوطه صرفا سعی کرد این موضوع را کم اهمیت جلوه دهد.

سخنگوی این موزه گفت: «یک حقه کوچک و یک موضوع پیش پا افتاده بود.»

حال آنکه روزنامه آلمانی زوددویچه تسایتونگ او را به عنوان یک هنرمند نامتعارف توصیف کرد که با قرار دادن خود در جمع هنرمندان نامداری همچون اندی وارهول و جوزف بیویز و دیگران به دنبال «پیشرفت هنری» بوده است.

با این حال، برخی معتقدند که این اثر به‌جای اینکه تلاشی جسورانه برای به شهرت رسیدن باشد، در حقیقت مداخله‌ای تأمل‌برانگیز از سوی یکی از دست‌اندرکاران نمایشگاه بوده که معمولا هم دیده نمی‌شوند، و هدف آن تحریک افکار عمومی در مورد نخبه‌گرایی در جامعه هنری بوده است.

به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید

به گفته برگزار کنندگان، هدف اصلی این نمایشگاه «کشف نظم‌های هنجاری و نابرابری‌های سیاسی-اجتماعی» و «مرئی‌سازی آنچه نامرئی است» بود و بر  خطاها و نقص‌های هنری متمرکز بود.

یکی از افراد مطلع به چند و چون این ماجرا می‌گوید: «انگیزه‌ای که می‌تواند در پس آوردن مخفیانه این تابلو به این نمایشگاه باشد این است که ببینند آیا مدیران موزه آمادگی دارند آنچه را که خود موعظه می‌کنند، عملی کنند یا خیر.» 

وی افزود: «این صرفا یک چالش هنری بود. تکنسینی که تصویر را آویزان کرد، هوس شهرت نداشت.»