به گزارش ایسنا، هیات رییسه این نشست را دکتر محمدحسین پناهی رئیس اندیشکده امور اجتماعی جمعیت و نیروی انسانی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و استاد دانشگاه علامه طباطبایی و دکتر جلال درخشه عضو اندیشکده سیاست الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و استاد دانشگاه امام صادق علیه السلام به عهده داشتند.
در این نشست نویسندگان ۵ مقاله ، نظرات خود را ارئه کردند که به آن اشاره خواهد شد:
شایسته سالاری شرط بقای توسعه پایداری
شهلا کاظمی‌پور عضو اندیشکده امور اجتماعی، جمعیت و نیروی انسانی و استاد جمعیت شناسی دانشگاه تهران ، سخنرانی خود را با عنوان ” شایسته سالاری و انسجام اجتماعی در ایران با رویکرد نهادگرا” ارائه کرد و گفت: استمرار و پایداری حیات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی یک جامعه، در گرو انسجام و همبستگی بین اجزاء و عناصر سازنده ساختار اجتماعی است و این انسجام در فرایندی اجتماعی متولد می‌شود و محصول کنش عقلانی و مختارانه است.
وی یکی از عوامل اساسی تقویت انسجام اجتماعی در هر جامعه را نظام اداری و بوروکراسی مبتنی بر شایسته‌سالاری دانست و اظهار کرد: در کشورهای پیشرفته، نظام اداری به عنوان نماد نظم و قانون تأثیر فراوانی بر پیشبرد امور کشور و رسیدن به مقاصد حکومت‌ها دارد. بوروکراسی در کشورهای در حال توسعه، هم می‌تواند نقش تسهیل‌کننده و مثبت در فرآیند توسعه داشته باشد و هم نفشی منفی و بازدارنده را در این زمینه بازی کند.
کاظمی‌پور ادامه داد: این در حالی است که در کشورهای در حال توسعه، نظام بوروکراسی تصویری است از عدم شایسته‌سالاری و ناکارآمدی. سیستم مدیریتی و به جای آنکه مسیر توسعه را هموار سازد، خود به عنوان مانعی بر سر راه توسعه تبدیل شده است.
وی با تاکید بر اینکه نظام اداری در کشور با نقطه ایده‌آل و مطلوب، برای تحقق اصل شایسته‌سالاری فاصله زیادی دارد، یادآور شد: در برخی از کشورها حاکمیت توانسته با اتخاذ مجموعه‌ای از سیاست‌ها در مدت نسبتاً کوتاهی کشور را به توسعه برساند که در ادبیات توسعه این دولت‌ها با عنوان دولت‌های توسعه‌گرا خوانده می‌شوند.
حجیت سیاسی دینی، امر به معروف و دخالت در تعیین سرنوشت است.
دولت دینی و راهکار نظری در مشارکت سیاسی
دکتر علی آقاجانی عضو هیات علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه نیز ، در روز نخست این کنفرانس ، سخنرانی خود را با عنوان “دولت دینی و راهکاری نظری در مشارکت سیاسی؛ رهیافتی قرآنی به نظریه مشارکت سیاسی حداکثری مشروط” به صورت مجازی آغاز کرد و با طرح این پرسش که در تفکر قرآنی چه رهیافتی از مشارکت سیاسی، رهیافت موجود یا مطلوب است، گفت: رهیافت مطلوب قرآن در زمینه دولت دینی به رهیافتی که می‌توان آن‌را کارگزارانه و «حداکثری مشروط» نامید، نزدیکتر است که در حدوث و بقای دولت دینی شرطیت دارد.
وی تاکید کرد: حجیت عقد سیاسی میان حاکم و مردم، مشارکت سیاسی فعال به مثابه امر به معروف و نهی از منکر و دخالت در تعیین سرنوشت، حق انتخاب‌گری و گزینش عمومی مردم، خلافت نوعیه مشککه از خداوند در راستای حق مشارکت و حق وانهادن حکومت به شایستگان به مثابه امانت از ارکان رهیافت مشارکت سیاسی «حداکثری مشروط» (واکارگزارانه) است.
پیشنهادهایی برای ماندگاری مغزها در کشور
دکترمحمدرضا فلاح دانشیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده علوم انسانی و هنر، دانشگاه حضرت معصومه (س) و دکتر سیمین فاضل دهکردی دکتری مدیریت دانشگاه تهران نیز با ارائه مقاله خود با عنوان “چالش فرار مغزها و راهکارهای مدیریت مهاجرت نخبگان” یادآور شد: بر اساس سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، جامعه بستر مشارکت برای برآوردن نیازها و شکوفایی استعدادها است، که به بینش، گرایش، منش، توانش و کنش ارادی افراد جهت می‌دهد و از آنان، به ویژه نخبگان، اثر می‌پذیرد.
دکتر سیمین فاضل دهکردی خاطر نشان کرد: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که عوامل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و علمی عوامل اصلی مهاجرت است و سیاست‌گذاران می‌توانند با شناخت و درک عوامل مؤثر در فرار مغزها و راهکارها و استراتژی‌های حفظ نخبگان، در جهت ایجاد فضایی توانمندتر تلاش کنند.
فلاح مشارکت گسترده نخبگان در امور اساسی کشور، هدایت ظرفیت علمی و فناوری به سوی رفع نیازها و حل مسائل اساسی جامعه، ارتقای متوازن و جامع آگاهی‌ها و توانمندی‌ها و تعاملات گسترده در عرصه ملی و بین‌المللی را از راهکارهای تشویق نخبگان به ماندن و مشارکت در پیشرفت علمی کشور دانست.
دلایل ناپایداری توسعه در ایران
دکتر موسی عنبری دانشیار گروه توسعه اجتماعی دانشگاه تهران با اشاره به مقاله خود با عنوان “نابرابری‌های فضایی (شکاف‌های شهری ـ روستایی) چالش اصلی ناپایداری توسعه در ایران” اظهار کرد: نابرابری‌های میان مناطق محروم (مرزی یا غیرمرزی) و مناطق برخوردار از توسعه و شکاف‌های شهری- روستایی، مهمترین مصداق نابرابری‌های فضایی و منطقه‌ای به شمار می‌روند.
عنبری تاکید کرد: ارزیابی عملکرد نظام برنامه‌ریزی فضایی در کشور نشان می‌دهد این نظام با نوعی رویکرد بخشی و غیرآمایشی، با تأکید بر دو محور تمرکزگرایی و شهرگرایی، بر نابرابری و فاصله میان مناطق پیرامونی و مناطق مرکزی کشور از یک سو و مناطق شهری و روستایی از سوی دیگر افزوده است.
این دانشیار دانشگاه تهران یادآور شد: طی چهار دهه اخیر در کشور، نوعی شهرنشینی روزافزون، بی‌رویه و گاهی ناموزون به ضرر پایداری و تعادل جمعیت در مناطق شهری کوچک و مناطق روستایی اتفاق افتاده که لزوماً با توسعه متوازن منطقه‌ای همراه نبوده است. شهرهای بزرگ جاذب جمعیت کار در حاشیه خود بوده‌اند که با خود نوعی زندگی توأم با فقر را در بخش‌های حاشیه‌ای و روستایی ایجاد کرده است.
وی با تاکید بر اینکه طی این سال‌ها، با وجود کاهش معنادار فقر مطلق در جامعه، هنوز بار فقر همچنان بر دوش روستاییان، یادآور شد: داده‌های کلان در کشور نشان می‌دهد که نابرابری فضایی در مناطق کشور وجود دارد اما هر جا که پیوندهای شهری- روستایی برقرار و تقویت شده است، نابرابری‌های منطقه‌ای و شهری- روستایی کاهش یافته است.
در پایان نشست به سوالات مطروحه از جانب شرکت کنندگان پاسخ داده شد و هیات رییسه جمع بندی خود را از مطالب مطرح شده ارایه کرد.
به گزارش دفتر ارتباطات مرکز الگو اسلامی ایرانی پیشرفت، سیزدهمین کنفرانس الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، باموضوع “چالش‌ها و راهکارهای تحول کشور براساس سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت” از صبح امروز چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت در محل ساختمان مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت به‌صورت حضوری و مجازی، آغاز به کار کرد، و تا روز پنج شنبه ۲۷ اردیبهشت ادامه دارد.
انتهای پیام