گروه بین الملل – مصطفی مطهری: با نزدیک شدن به روزهای منتهی به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا و اعلام برنده انتخابات از میان دو نامزد از دو حزب سنتی جمهوری خواه و دمکرات یعنی دونالد ترامپ و کاملا هریس، گمانه زنی ها درباره برنده نهایی بر حسب آمار منتشر شده از نظرسنجی ها بیش از پیش قوت گرفته است.

به گزارش بولتن نیوز، در واقع آنچه مبنای تحلیل ها می باشد نحوه کنش انتخاباتی نامزدها بر مبنای تبلیغات و مانوریست که آنها بر روی موضوعات داخلی و خارجی دارند. بدان معنا که جلب آرا و پیشتازی در نظرسنجی ها بر اساس متر و معیار جلب مخاطب در ایام تبلیغات صورت می گیرد. معنای این گزاره آن است که هر کدام از نامزدها، مشاوران، تیم  و اتاق فکری آنها اگر توانمندی بیشتری در این زمینه از خود نشان داده باشند و برنامه های قوی تر و کارآمد تری در شناخت ذائقه و سلیقه مخاطب ارائه داده و توانسته باشد لابی های پر نفوذ قدرت در عرصه اقتصاد و سیاست را با خود همراه سازد برنده آمار منتشر شده از نظرسنجی ها و حتی نتایج نهایی انتخابات است. 

با این وجود نباید فراموش کرد که برنده نظرسنجی ها به معنای برنده نهایی نیست اما با این حال باید توجه داشت که ویژگی شاخص نظرسنجی ها وجه روانی و مشوق انگیزشی آن می باشد.

از این رو  و با عنایت به برآوردهای تحلیلی و خبری در این راستا باید این نکته مهم را ذکر کرد که شانس ترامپ از هریس به دلایلی همچون عملکرد بد دمکرات ها در دوره بایدن، حمایت تمام قد ترامپ از اسراییل، حمله های متداوم و ادامه دار ترامپ به ایران(اگرچه هریس هم این رویه را دنبال می کند و برای جلب آرای یهودیان آمریکا به ایران حملات متعددی داشته اما سهم ترامپ در این باره به مراتب بیشتر است) و … بیشتر است. به بیان روشن تر آنچه اکنون ترامپ را شرایط بهتری قرار داده مرکبی ست از متغیرهای ایجابی یعنی روش مند و هدفمند بودن ترامپ و هنراهانش در طراحی و برنامه ریزی های انتخاباتی و سلبی یعنی ضعیف عمل کردن دولت بایدن و حجم بالای مطالبات عمومی جامعه آمریکا از دولتی که هریس معاون آن می باشد. بطوریکه با این تفاسیر و با این رویکرد می توان ادعا کرد که صدای پای ترامپ می آید.