آگهی

بر اساس یک نظرسنجی که سال گذشته انجام گرفت، میانگین سن اولین مواجهه آمریکایی‌ها با پورنوگرافی آنلاین ۱۲ سال است و تقریباً سه‌چهارم از تمامی نوجوانان با این محتوا روبرو شده‌اند.

در بقیه کشورها نیز یافته‌های آماری چنین اعدادی را مطرح می‌کنند، اعدادی که می‌تواند هر والدینی را نگران کند.

با این حال برایان ویلوبی، جامعه‌شناس در دانشگاه بریگام یانگ آمریکا که عادات نوجوانان در رابطه با پورنوگرافی و تأثیر آن بر روابط را مطالعه می‌کند، به پدرها و مادرها توصیه می‌کند: «وحشت نکنید».

وی می‌گوید به جای هراسناک شدن، به فرزندتان کمک کنید بفهمد که «این موضوع، حتی اگر برای شما استرس‌زا باشد، یک موضوع عادی و قابل بحث است.»

چگونه این موضوع را مطرح کنیم؟

کارشناسان می‌گویند ابتدا تلاش کنید تا احساسات (چه احساسات خودتان و چه احساسات فرزندتان) را از بحث خارج کنید.

دکتر ویلوبی می‌گوید: «به آن‌ها کمک کنید تا حس آرامش و تایید شدن داشته باشند. اگر آن‌ها درگیر احساسات شدید باشند، نمی‌توانند با شما گفت‌وگو کنند.»

قدم بعدی این است که واکنش فرزندتان نسبت به پورن را ارزیابی کنید. آیا هیجان‌زده، منزجر، جذب‌شده یا بی‌تفاوت بوده‌اند؟ به آن‌ها احساس امنیت دهید تا بتوانند این موارد را با شما در میان بگذارند.

این اعتماد مشترک، پایه‌ای برای مرحله بعدی است. دکتر ویلوبی می‌گوید: «دیدگاه و ارزش‌های خود را در این موضوع به اشتراک بگذارید و توضیح دهید که چرا چنین دیدگاهی دارید.»

نوجوانان به توضیح واضحات نیاز دارند، نه صرفاً یک بیانیه‌خوانی که پورنوگرافی «اشتباه» است. ویلوبی پیشنهاد می‌دهد که والدین «درباره فیلم‌های پورنوگرافی صحبت کنند و بگویند که این قبیل فیلم‌ها چه مشکلاتی را در رفتارهای جنسی و انتظارات از پارتنرها به وجود می‌آورند.»

وی اضافه می‌کند سپس «این افکار و دیدگاه‌ها را به امیدها و ارزش‌های کلی خود درباره صمیمیت جنسی مرتبط کنند.»

در این مرحله، دکتر استفنز پیشنهاد می‌کند که والدین فرزند خود را کنار بکشند و تفاوت بین «یک رابطه عاشقانه واقعی، محبت‌آمیز و متقابل» و «رفتارهای مخرب و پیام‌های زیان‌بار پورنوگرافی» را برای آن‌ها توضیح دهند.

یکی از نگرانی‌های اصلی این است که تماشای پورنوگرافی می‌تواند ایده‌های نادرستی درباره انتظارات از روابط جنسی به نوجوانان بدهد. کودکان و نوجوانان ممکن است متوجه نشوند که آنچه می‌بینند، راهنما یا تصویری واقعی از ارتباط جنسی صمیمانه نیست.

دکتر استفنز می‌گوید: «به فرزندتان کمک کنید یک مصرف‌کننده آگاه باشند. آن‌ها را با قدرت تشخیص و یک فیلتر درونی تجهیز کنید تا از خطرات پورنوگرافی دوری کنند.»

او اضافه می‌کند که کودکان و نوجوانان ارزش دریافت راهنمایی را درک می‌کنند، حتی اگر موضوع دشوار باشد. «بحث را در طول زمان ادامه دهید. زندگی فرصت‌های طبیعی برای پرداختن به این مسائل فراهم می‌کند.»

والدین همچنین می‌توانند از مسدودکننده‌های وبسایت‌های پورنوگرافیک استفاده کنند. در سال‌های اخیر اپلیکیشن‌های مختلفی به وجود آمده است که می‌توانند به مسدود کردن محتوای پورنوگرافی در تلفن‌ها و دستگاه‌های کودکان کمک کنند.

آگهی

میلیا استفنز، درمانگر خانواده در آلاباما، می‌گوید: «این ابزارها اگر روی دستگاه‌های کودک نصب شوند، می‌توانند چند سال حفاظت فراهم کنند».

اما حتی با وجود این ابزارها، مطالعات نشان می‌دهند که بیشتر نوجوانان به هر حال با این محتوا روبرو خواهند شد.

به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید

امیلی پلوهار، روانشناس بالینی در مدرسه پزشکی هاروارد، می‌گوید والدین ممکن است بخواهند از ارائه‌دهنده خدمات سلامت فرزندشان مشورت بگیرند. این پزشک می‌تواند به والدین درباره رشد جنسی نوجوانان آموزش دهد و در صورت تمایل والدین، در بحث با خانواده نیز شرکت کند.

آگهی

وی می‌گوید: «این می‌تواند بحث را عادی کند و پایه‌ای برای گفت‌وگوهای مداوم درباره پورنوگرافی فراهم آورد. همچنین به نوجوان شما اطمینان می‌دهد که سلامت و رشد او موضوعاتی هستند که بزرگسالان می‌توانند به‌طور آشکار درباره آن‌ها صحبت کنند.»

دکتر پلوهار می‌گوید که والدین باید صادق باشند و بگویند که این موضوع پیچیده‌ای است که والدین هم هنوز در حال یادگیری آن هستند: «ممکن است همه پاسخ‌ها را نداشته باشید و این اشکالی ندارد. صداقت شما به نوجوانتان نشان می‌دهد که یادگیری با هم طبیعی است.»