گروهی از خبرنگاران افغان پناهنده در فرانسه حدود ۱۰ ماه است که در شمال شهر پاریس یک تلویزیون ماهواره‌ای راه‌اندازی کردند تا به زنان بشدت محدود شده در حکومت طالبان، فرصتی برای «نفس کشیدن» بدهند.
آگهیدر این شبکه تلویزیونی، در کنار تدریس دروس سطوح مختلف مدارس برای دانش‌آموزان دختر بازمانده از تحصیل در افغانستان، به موضوعات دیگری همچون اطلاع‌رسانی درباره حقوق زنان، خشونت علیه زنان و حتی برنامه‌هایی با حضور روان‌درمان‌ها و روانپزشکان پرداخته می‌شود.
به گفته گردانندگان این کانال ماهواره‌ای، «بیگم تی‌وی» تلویزیونی برای دادن امید به «خواهرانشان» در افغانستان است.
این ایستگاه تلویزیونی با ابتکار سازمان غیردولتی فرانسوی «بیگم برای زنان» یا (BOW) راه‌اندازی شده و تماشای برنامه‌های آن رایگان است.
ویدئوهای این تلویزیون به دو زبان دری و پشتو تهیه و منتشر می‌شود و تا کنون بیش از ۸۵۰۰ ویدیو با هدف کمک به دختران محروم از تحصیل تهیه شده است.
اگرچه نمی‌توان دقیقا گفت که این کانال تلویزیونی چقدر مخاطب دارد اما صفحه فیس‌بوک آن بیش از ۶۰ هزار عضو را نشان می‌دهد.
«بیگم تی وی» در واقع همتای تصویریِ «رادیو بیگم» است که از ۸ مارس ۲۰۲۱ در کابل پخش می‌شود و حتی تحت حکومت طالبان نیز توانسته به فعالیتش ادامه دهد.
«بیگم تی‌وی» نیز در ۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی راه اندازی شده تا تداوم این فعالیت حتی اگر روزی طالبان دستور تعطیلی «رادیو بیگم» را بدهد، تضمین کند. بویژه آنکه پخش آن از طریق ماهواره است و نمی‌تواند توسط رژیم طالبان سانسور شود.
ادامه فعالیت «رادیو بیگم» در کابل (با وجود همه محدودیت‌هایی که بر آن تحمیل شده) نیز یکی از پارادوکس‌های حکومت طالبان است؛ آنها اعلام کردند که ادامه کار این رادیو ضروری است زیرا «رفاه زنان در مرکز نگرانی‌های آنهاست.»
حمیده امان، بنیانگذار «بیگم تی وی» می‌گوید: «هدف از این کار، وارد کردن مدرسه و دانش به خانه‌ها، اطلاع‌رسانی به زنان، همچنین اضافه کردن کمی شادی و سرگرمی به زندگی زنان است تا شاید زخم‌هایشان کمی التیام یابد. آنهم در افغانستانی که بیش از چهار دهه دچار درگیری‌های مرگبار بوده است.»
حدود ۱۰ نفر عمدتا زن که این کانال تلویزیونی را اداره می‌کنند، می‌گویند که سعی دارند دیوارهای خانه‌ها را که این زنان در آن محبوس شدند، «با بازکردن ذهنشان» به عقب برانند.
در این تلویزیون هر شب نیز یک برنامه گفتگوی پرطرفدار پزشکی پخش می‌شود که توصیه‌های بهداشتی ارائه می‌دهد.
در این برنامه عمدتا روی سلامت و بهبود روانی زنان افغان تمرکز می‌شود و به کمک روانشناسانی در کابل و پاریس به سؤالات بینندگان ناشناس پاسخ داده می‌شود. بویژه زنانی که در داخل افغانستان عمیقا ناامید هستند و از افسردگی رنج می‌برند.
دیبا اخباری، خبرنگار افغان می‌گوید: «ما از طریق برنامه‌هایمان، تمام تلاش خود را می‌کنیم تا پاسخ‌های مشخصی به زنان در مورد مشکلات خانوادگی یا روانی‌شان بدهیم تا تسلیم نشوند و در کنار هم قوی بمانند.»
حمیده امان نیز می‌گوید بهرهمندی از فرصت «آزادی بیان» در فرانسه نه‌تنها امکان راه اندازی این تلویزیون را ممکن کرده، بلکه باعث شده تا بتوانند درباره موضوعات بسیار متنوع، بدون تابو صحبت کنند.
او می‌گوید: «اکنون پارک‌ها، باغ‌ها، آرایشگاه‌ها و سالن‌های ورزشی، همه برای زنان در افغانستان ممنوع شده است. تمام دنیای بیرون به‌روی آنها بسته است… برای ما، تنها راه رساندن صدای آنها و برقراری ارتباط با آنها، همین رسانه‌ها هستند.»
آگهیبه گفتۀ خانم امان «بیش از ۸۵ درصد خانه‌های افغانستان تلویزیون و ماهواره دارند و این راه رسیدن به خانه‌ها است». او امیدوار است که این کانال «پنجره و راهی برای نفس کشیدن بینندگان» باشد.
source
سئو سایت