ابراهیم نبوی، روزنامه‌نگار و طنزپرداز سرشناس، که با نام مستعار «داور» شناخته می‌شد، در شامگاه سه‌شنبه با خودکشی به زندگی خود پایان داد. لیلا و زهرا نبوی، دختران او، در بیانیه‌ای که به برخی رسانه‌ها ارسال شد، اعلام کردند که پدرشان در شهر سیلورسپرینگ ایالت مریلند جان خود را گرفته است. آن‌ها اشاره کردند که نبوی در سال‌های اخیر به دلیل دوری از ایران دچار افسردگی و دلتنگی شدید شده بود و ناتوانی در بازگشت به وطنش بار سنگینی بر دوش او گذاشته بود. او هرگز نتوانست با زندگی در غربت کنار بیاید.
ابراهیم نبوی از چهره‌های برجسته روزنامه‌نگاری در دوران ریاست‌جمهوری سید محمد خاتمی بود و پس از دو بار زندانی شدن در دهه ۸۰، ایران را ترک کرد و به بلژیک رفت. او یکی از افرادی بود که در دادگاه‌های سعید مرتضوی محاکمه شد. با شروع به کار دولت یازدهم، نبوی اعلام کرد که قصد ترک دائمی ایران را نداشته و همیشه منتظر فرصتی برای بازگشت به کشورش بوده است. او معتقد بود که این زمان می‌تواند بهترین و شاید آخرین فرصت برای او باشد.
نبوی پیش‌بینی می‌کرد که در صورت بازگشت به ایران احتمالاً دستگیر خواهد شد، اما امیدوار بود که پس از گذراندن دوران زندان، بتواند زندگی عادی خود را از سر گرفته و فعالیت‌های فرهنگی‌اش را ادامه دهد. با این حال، اظهارات او با واکنش‌های تند برخی گروه‌های سیاسی مواجه شد. اگر او در آن زمان در فضایی آرام به کشور بازگشته بود، شاید امروز به جای خبر خودکشی، خبر پایان محکومیت او منتشر می‌شد.
ابراهیم نبوی در ۲۲ آبان ۱۳۳۷ در آستارا متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در تهران و سپس در شهرهای مختلف ایران از جمله رفسنجان، جیرفت و کرمان ادامه داد. او در سال ۱۳۵۶ در رشته جامعه‌شناسی دانشگاه شیراز پذیرفته شد، اما بعداً به دانشگاه تهران منتقل شد. در سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد و دو دخترش در سال‌های ۶۱ و ۶۲ به دنیا آمدند.
در دهه ۶۰، نبوی با روزنامه‌ها و نشریات مختلف همکاری داشت و پس از دوم خرداد ۷۶، در روزنامه‌های اصلاح‌طلب ستون‌های طنز می‌نوشت. آثار طنز او در چندین کتاب منتشر شده است، از جمله «دشمنان جامعه سالم»، «بی‌ستون»، «در خشت خام»، «راپرت‌های یومیه و تذکره‌ها»، «یک فنجان چای داغ» و «آواز‌های زیرزمین». ستون‌های طنز او در روزنامه‌هایی مانند جامعه، توس، نشاط و عصر آزادگان، سبک و لحن متفاوتی نسبت به دیگر مطالب طنز آن دوران داشت و او را به یکی از چهره‌های شاخص مطبوعاتی تبدیل کرد.
نبوی در سال ۱۳۷۷ به دلیل فعالیت‌های مطبوعاتی به اتهام «اقدام علیه امنیت کشور» به مدت یک ماه زندانی شد و در سال ۱۳۷۹ نیز به اتهام «اهانت به مسئولان حکومتی و توهین به نظام جمهوری اسلامی» بازداشت شد. او در فروردین ۱۳۸۲ ایران را ترک کرد و در دو دهه گذشته با رسانه‌هایی مانند رادیو زمانه، روز آنلاین، روزنامه آنلاین، هفته‌نامه گویا و صدای آمریکا همکاری داشت.
علی ربیعی، در واکنش به خبر خودکشی ابراهیم نبوی، در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «امروز در خبر‌ها خواندم که سیدابراهیم نبوی به‌طور غم‌انگیزی به زندگی خود پایان داد. او طنزنویس و پژوهشگر حوزه ادبیات بود. خانه‌اش پر از کتاب بود و هیچ نقطه‌ای از آن خالی از کتاب نبود. با وجود نارضایتی و انتقاداتش، هرگز به دام بدخواهان ایران نیفتاد و حتی آن‌ها را از نیش قلم خود در امان نمی‌گذاشت. ای کاش مسیر برای بازگشت او و دیگرانی که دل در گرو ایران دارند، فراهم می‌شد. به همسرش و دخترانش لیلا و زهرا تسلیت می‌گویم.»