عمادالدین باقی، پژوهشگر و فعال حوزه حقوق بشر و دین، اعلام کرده است که آزادی زندانیان سیاسی اولین گام عملی برای ایجاد وفاق ملی در کشور است. وی در گفت‌وگویی با رسانه‌ها، به این موضوع اشاره کرد که در شرایط کنونی ایران، بهبود وضعیت وفاق ملی نیازمند اقدامات عملی است.
باقی در پاسخ به این سوال که چه اقداماتی برای تقویت وفاق ملی در شرایط فعلی ایران ضروری است، گفت: «اگر قرار باشد گامی عملی برای وفاق برداشته شود، اولین نشانه آن آزادی تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی است. افرادی مانند مصطفی تاج‌زاده، سعید مدنی، ضیاء نبوی، ابوالفضل قدیانی، محمد نجفی، عبدالرضا حائری، محمد نوری‌زاد، نخعی، حمید قره‌حسنلو و همسرش فرزانه قره‌حسنلو، خانم سپهری، بهاره هدایت و چند نفر دیگر باید آزاد شوند. برخی از احکام این افراد از نظر حقوقی بسیار ضعیف بوده و مورد نقدهای جدی قرار گرفته‌اند. حتی در رسانه‌های داخلی نیز نقدهای حقوقی درباره این احکام منتشر شده، اما تاکنون توجهی به این نقدها نشده است.»
وی همچنین افزود: «در شرایط دشوار اقتصادی و امنیتی کنونی و پس از ضربه‌های شدید ماه‌های اخیر که احتمالاً به دلیل نفوذ برخی افراد یا عملکرد مسئولانی که پاسخگو نبوده‌اند رخ داده، هیچ انعطافی در مورد زندانیان دیده نمی‌شود. بدتر از آن، برای افرادی مانند محسن رنانی در اصفهان پرونده تشکیل می‌شود، حسین یزدی، از فعالان مدنی معتدل، به حبس محکوم می‌شود، و پیش از این نیز علی معینی و همسرش در اصفهان بازداشت و سپس به حبس محکوم شدند.»
باقی ادامه داد: «این وضعیت نشان می‌دهد که در شرایط فعلی، صحبت از وفاق ملی مانند خواستگاری است که تنها یک طرف خواهان آن است و طرف دیگر تمایلی ندارد. به نظر می‌رسد مسئولان هنوز عمق بحران و تهدیدهای پیش رو را درک نکرده‌اند و حتی تحمل مخالفان را نیز ندارند. این رفتار نشان می‌دهد که امیدی به بهبود وضعیت وجود ندارد.»
وی در پایان تأکید کرد: «وقتی تاکنون حتی در این شرایط حساس، چنین اقدامی انجام نشده است، بحث درباره پیشنهادهای دیگر نیز بی‌فایده به نظر می‌رسد.»