آگهی

حامیان برکسیت ادعا می‌کنند که تصمیم دونالد ترامپ برای اعمال تعرفه بر اتحادیه اروپا، در حالی که احتمالاً بریتانیا را مستثنی می‌کند، نشان می‌دهد که خروج از اتحادیه ارزشش را داشت، اما برکسیت هیچ‌وقت منحصرا درباره اقتصاد نبوده است.

در جریان همه‌پرسی سال ۲۰۱۶، مخالفان برکسیت با اجرای استراتژی‌ای موسوم به «پروژه ترس»، تلاش کردند رأی‌دهندگان را با هشدارهای شدید درباره پیامدهای اقتصادی ترک اتحادیه اروپا، متقاعد به حمایت از ماندن در اروپا کنند، از جمله با این شعار که هر خانواده بریتانیایی سالانه ۴۳۰۰ پوند فقیرتر خواهد شد. اما مردم با این حال به خروج از اتحادیه رأی دادند.

چند ماه بعد، نتیجه همه‌پرسی نشان داد که مردم بریتانیا اقتصاد را در اولویت دوم قرار داده و تغییرات سیاسی را ترجیح داده‌اند. رأی‌دهندگان خواهان بازپس‌گیری «حاکمیت» بریتانیا و «کنترل دوباره» بودند، همان‌طور که شعار کارزار خروج اعلام می‌کرد، به‌ویژه کنترل بر مهاجرت و نظام قضایی، حتی اگر به اقتصاد آسیب بزند.

بنابراین، حتی اگر تصمیم ترامپ در معاف کردن بریتانیا از تعرفه‌های تجاری یک امتیاز اقتصادی برای برکسیت باشد، اصل ماجرا سیاست است.

آقای برکسیت

ترامپ محصول همان گرایش‌هایی است که بریتانیا را به خروج از اتحادیه اروپا سوق داد: ناسیونالیسم، حمایت‌گرایی اقتصادی و دشمنی با مهاجرت. او در جریان کمپین انتخابات ۲۰۱۶ خود را «آقای برکسیت» نامید. این شباهت‌ها واقعی هستند و هنوز هم اهمیت دارند.

در انتخابات ۲۰۲۴، استارمر با موفقیت رأی‌دهندگانی را جذب کرد که تیمش آن‌ها را «رأی‌دهندگان قهرمان» می‌نامید افرادی وطن‌پرست که احتمالاً به خروج از اتحادیه رأی داده بودند، پیش‌تر از محافظه‌کاران حمایت کرده بودند و احساس می‌کردند که سیستم اقتصادی فعلی به نفع آن‌ها کار نمی‌کند.

در سال ۲۰۱۹، بسیاری از این رأی‌دهندگان به بوریس جانسون رأی دادند و باعث شدند که محافظه‌کاران مناطق کارگری شمال انگلستان را که به «دیوار قرمز» معروف است، از حزب کارگر بگیرند. استارمر موفق شد آن‌ها را دوباره به حزب کارگر بازگرداند.

او این کار را تا حدی با تعهد به عدم بازنگری در برکسیت انجام داد. حزب کارگر تحت رهبری استارمر اعلام کرده که در طول این دوره پارلمانی، بازگشتی به بازار واحد یا اتحادیه گمرکی اتحادیه اروپا نخواهد داشت.

اما هرچند رأی برکسیت در اصل یک مطالبه سیاسی بود، در عین حال از واقعیت‌های اقتصادی تلخ میلیون‌ها رأی‌دهنده‌ای نشأت می‌گرفت که خود را در برابر مهاجرت آسیب‌پذیر و از سوی نخبگان اقتصادی و سیاسی نادیده گرفته‌شده می‌دیدند. همین‌جاست که استارمر با یک چالش جدی مواجه می‌شود.

معضل استارمر

اولویت اصلی استارمر در دولت، رشد اقتصادی و بهبود وضعیت معیشتی مردم است. یک رابطه تجاری بهتر با اتحادیه اروپا می‌تواند به این هدف کمک کند و او هم گفته که قصد دارد شرایط جدیدی را با بروکسل مذاکره کند. اما این کار خطر زیر پا گذاشتن روح برکسیت را به همراه دارد و مخالفانش در جناح راست همین حالا او را به این خیانت متهم می‌کنند.

استارمر در یک موقعیت دشوار قرار دارد: او باید هم رأی‌دهندگانی را که از برکسیت حمایت کردند راضی نگه دارد، و هم از مزایای اقتصادی یک همکاری بهتر با اتحادیه اروپا بهره ببرد. این مسیری باریک و خطرناک است که می‌تواند دوران نخست‌وزیری او را نابود کند و نایجل فاراژ، معمار اصلی برکسیت، منتظر است تا جای او را بگیرد.

نظرسنجی جدید مؤسسه YouGov که روز سه‌شنبه منتشر شد، نشان داد حزب «ریفرم بریتانیا» فاراژ برای اولین بار در سطح ملی از حزب کارگر جلو افتاده است. البته نظرسنجی‌ها در این فاصله تا انتخابات بعدی الزاماً قابل اتکا نیستند، اما نادیده گرفتن این تهدید برای حزب کارگر اشتباه خواهد بود.

سایه فاراژ

با توجه به اینکه ترامپ در حال بازنویسی قواعد اقتصاد جهانی است، رأی دادن به فاراژ که دوست نزدیک اوست ممکن است برای برخی رأی‌دهندگان یک انتخاب منطقی به نظر برسد. استارمر نیز خواهان یک توافق تجاری با آمریکا است، اما هیچ سیاستمداری به اندازه فاراژ به ترامپ نزدیک نیست یا به برکسیت وفادارتر از او نیست.

حزب کارگر در انتخابات قبلی عمداً تصمیم گرفت که با فاراژ مقابله نکند. اما حالا نزدیک‌ترین مشاوران استارمر خطر را احساس کرده‌اند. آن‌ها می‌دانند که مأموریت‌شان نه‌تنها رشد اقتصادی است، بلکه باید اطمینان حاصل کنند که مردم این رشد را به حساب حزب کارگر بگذارند.

آن‌ها معتقدند که در انتخابات بعدی، حریف اصلی‌شان یکی از احزاب راست‌گرای پوپولیست خواهد بود—خواه حزب محافظه‌کاران تحت رهبری کسی مثل کمی بدناچ، خواه حزب ریفرم فاراژ، یا شاید حتی ائتلافی از هر دو. کلید مقابله با این تهدید، آن‌طور که تیم استارمر می‌گوید، «عملکرد» است.

آگهی

اما در نهایت، درسی که استارمر باید به یاد داشته باشد، یک درس سیاسی است: حتی اگر به بهبود روابط تجاری با اتحادیه اروپا به‌عنوان راهی برای رشد اقتصادی نگاه کند، نباید فراموش کند که اگر رأی‌دهندگانی که او را به قدرت رسانده‌اند احساس کنند به آن‌ها خیانت شده، ممکن است در انتخابات بعدی با حمایت از یک پوپولیست راست‌گرا انتقام بگیرند، همان‌طور که در آمریکا اتفاق افتاده است.

به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید

و اگر ترامپ یا دوستش ایلان ماسک مجبور به انتخاب بین رهبر حزب کارگر و فردی مانند فاراژ شوند، در دنیایی که دیگر مرزهای ملی مانع از دخالت در کمپین‌های انتخاباتی نیست، احتمالاً فقط یک برنده وجود خواهد داشت.