هند، یک روز پس از درخواست بنگلادش از دهلی نو برای توقف اظهارات شیخ حسینه، نخستوزیر سابق این کشور، با احضار محمد نورالاسلام، سرپرست نمایندگی بنگلادش در هند، واکنش نشان داد. وزارت امور خارجه هند در بیانیهای اعلام کرد که این کشور خواهان روابط مثبت، سازنده و مفید متقابل با بنگلادش است و در دیدارهای اخیر نیز بر این موضوع تأکید شده است. با این حال، ابراز تأسف کرد که مقامات بنگلادش، هند را مسئول مسائل داخلی خود معرفی میکنند.
وزارت خارجه هند افزود که اظهارات منتسب به شیخ حسینه، نخستوزیر پیشین بنگلادش، توسط خود وی بیان شده و هند هیچ نقشی در این اظهارات ندارد. این وزارتخانه تأکید کرد که ارتباط دادن این سخنان با موضع دولت هند نمیتواند به روابط دوجانبه کمک کند. همچنین، هند در تلاش است تا روابطی مفید و متقابل با بنگلادش ایجاد کند و انتظار دارد که بنگلادش نیز بهطور مشابه رفتار کند و فضای روابط را با چنین اظهاراتی منفی نکند.
بر اساس گزارش رویترز، وزارت امور خارجه بنگلادش در داکا یادداشتی اعتراضی به سرپرست نمایندگی هند در این کشور تسلیم کرده و نگرانی و اعتراض شدید خود را نسبت به اظهارات شیخ حسینه ابراز کرده است. در بیانیه این وزارتخانه آمده است که بنگلادش از هند خواسته است تا اقدامات مناسب را برای توقف این اظهارات کذب، ساختگی و تحریکآمیز اتخاذ کند.
شیخ حسینه در سخنانی از حامیانش خواسته بود تا علیه دولت موقت به رهبری محمد یونس، برنده جایزه نوبل، بایستند و مردم بنگلادش را به مقاومت در برابر رهبران جدید کشور که به گفته او «غیرقانونی» به قدرت رسیدهاند، فراخوانده بود.
اعتراضات در بنگلادش از اول ژوئیه (۱۱ تیر ۱۴۰۳) آغاز شد؛ زمانی که فعالان دانشجویی در دانشگاه داکا، بزرگترین دانشگاه این کشور، به شدت با پلیس و هواداران دولت درگیر شدند. این اعتراضات ریشه در یک نظام بحثبرانگیز سهمیهبندی مشاغل داشت که تا ۳۰ درصد مشاغل دولتی را به اعضای خانواده مبارزان جنگ استقلال بنگلادش در سال ۱۹۷۱ علیه پاکستان، موسوم به «مبارزان آزادی»، اختصاص میداد.
تظاهرات مسالمتآمیز دانشجویی که در ابتدا برای مخالفت با سهمیههای استخدامی در دولت شکل گرفته بود، به یک کارزار سراسری نافرمانی مدنی و خشونت تبدیل شد و در نهایت به استقرار ارتش و حکومت نظامی توسط دولت وقت منجر شد.
شیخ حسینه، دختر شیخ مجیب الرحمان، بنیانگذار بنگلادش مستقل، در پی تداوم ناآرامیها و تشدید درگیریها از سمت خود کنارهگیری کرد و در ۱۵ مرداد ۱۴۰۳ با یک بالگرد داکا را به مقصد هند ترک کرد. یک روز پس از استعفا و فرار شیخ حسینه، دفتر ریاست جمهوری بنگلادش، پارلمان این کشور را منحل کرد و محمد یونس، برنده جایزه صلح نوبل، بنا به خواست معترضان، در ۱۸ مرداد گذشته با ادای سوگند، ریاست دولت موقت را در این کشور برعهده گرفت.