رویداد ۲۴| روح انگیز درّی: جین هکمن، بازیگر سرشناس هالیوود، در خانه خود در سانتافه، نیومکزیکو، درگذشت. پیکر بی‌جان او به همراه همسرش، بتسی آراکاوا، نوازنده پیانوی کلاسیک، در خانه‌شان پیدا شده است. آرکاوا همسر دوم هکمن بود که از ۳۴ سال پیش با او ازدواج کرده بود و با هم روزگار می‌گذراندند.
پلیس شهرستان سانتافه اعلام کرده که جسد هکمن، برنده دو جایزه اسکار، که ۹۵ سال داشت، به همراه آراکاوا ۶۳ ساله و سگشان، بعدازظهر چهارشنبه کشف شده است. پلیس می‌گوید نشانی از جنایت در اینباره به دست نیامده است. برخی گمانه زنی‌ها می‌گوید که احتمال قوی وجود دارد که هکمن و همسرش به اتفاق تصمیم به خودکشی گرفته باشند.
زندگی هکمن از کودکی تا دوران حرفه‌ای سینما پر از فراز و نشیب بود. با پایانی که هنوز روشن نیست آیا تراژیک رقم خورده یا پای علتی دیگر در میان است
جین هَکمن؛ خانواده‌ای پرماجرا و پسرنوجوانی که نظامی شد
هکمن در سن برناردینو ایالت کالیفرنیا به دنیا آمد. والدین وی لیدا و یوجین ازرا هاکمن نام داشتند. خانواده وی دائماً جابجا می‌شدند تا این که سرانجام در دانویل ایالت ایلینوی اقامت گزیدند. پدر هکمن برای یک روزنامهٔ محلی بر روی ماشین چاپ کار می‌کرد. والدین هکمن در سال ۱۹۴۳ از یکدیگر جدا شدند و پدر وی متعاقباً آنها را ترک کرد.
هکمن در سن شانزده سالگی به تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا پیوست؛ و مدت چهار سال و نیم در آن جا به عنوان گوینده رادیو خدمت کرد. پس از آن به نیویورک رفت و شغل‌های کوچک مختلفی را تجربه کرد.
در سال ۱۹۶۲ مادر وی به دلیل حادثهٔ آتش‌سوزی درگذشت.
آغاز دوران بازیگری بر روی صحنه تئاتر
هکمن در سال ۱۹۵۶ به بازیگری روی آورد و و به تئاتر پاسادنا در ایالت کالیفرنیا پیوست. در این‌جا بود که با داستین هافمن آشنا شد؛ و حتی مدتی نیز با وی در یک آپارتمان زندگی کرد. جالب این که مسئولان مدرسه احتمال موفقیت این دو را بسیار کم می‌دانستند. سپس هافمن بازیگری را در چند تئاتر خارج از برادوی به صورت حرفه‌ای آغار کرد. در سال ۱۹۶۴، پیشنهاد بازی در کنار سندی دنیس در تئاتر هر چهارشنبه در ورود به عالم سینما را بر روی وی گشود. اولین حضور وی در فیلم لیلیت با نقش اولی وارن بیتی همراه بود. دو سال بعد هکمن در یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های دههٔ ۶۰ با نام هاوایی حضور یافت.
جین هکمن و درخشیدن در اسکار
در سال ۱۹۶۷ با حضور در فیلم بانی و کلاید ساختهٔ کم‌نظیر آرتور پن توانست برای اولین بار، نامزدی جایزهٔ اسکار را بدست آورد. در سال ۱۹۶۹، هکمن نقش مربی اسکی رابرت ردفورد را در فیلم قهرمان اسکی ایفا کرد. این فیلم اولین کار سینمایی مایکل ریچی (کارگردان فیلم کاندیدا ۱۹۷۲) نیز بود.
در سال ۱۹۷۰ هکمن بار دیگر نامزد اسکار نقش مکمل مرد برای فیلم من هرگز برای پدرم آواز نخواندم شد. یک سال بعد هکمن جایگاه نقش اولی در سینما را با بردن جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم ارتباط فرانسوی ساختهٔ تحسین‌برانگیز ویلیام فریدکین تصاحب نمود. وی در این فیلم نقش یک کاراگاه نیویورکی به نام جیمی دویل “پاپا” را خلاقانه ایفا کرد.
در همین سال هکمن در کمیک‌ترین شخصیت سینمایی خود در فیلم فرانکنشتاین جوان نقش یک مرد نابینای گوشه‌گیر را ایفا نمود. در سال ۱۹۷۵ در قسمت دوم ارتباط فرانسوی ساختهٔ جان فرانکن هایمر و فیلم کمتر دیده‌شدهٔ جنبش‌های شبانه ساختهٔ آرتور پن ایفای نقش کرد که برای هر دو فیلم نامزد جایزهٔ بفتا نقش اول مرد شد. در اواخر دههٔ ۸۰ هکمن به صورت تناوبی در فیلم‌ها، نقش‌های اصلی و مکمل را ایفا می‌نمود. نامزدی اسکار نقش اول مرد برای فیلم می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد ساختهٔ آلن پارکر مهم‌ترین دستاورد وی در این دهه می‌باشد. در سال ۲۰۰۸ فیلم هوزیر‌ها با بازی وی از سوی بنیاد فیلم آمریکا به عنوان چهارمین فیلم ورزشی تاریخ سینما برگزیده شد.
جین هکمن، بیماری و بازگشت به سینما با شاهکار کلینت ایسوود
در سال ۱۹۹۰ برای رفع تنگی رگ‌های خونی خود، هککمن آنژیوپلاستی انجام داد و برای مدت کوتاهی از بازیگری دور شد. با این وجود در همان سال در بازسازی فیلم حاشیهٔ باریک (۱۹۵۲) حضور پیدا کرد. در سال ۱۹۹۲، در نقش یک کلانتر سادیستی با نام بیل کوچیکه در فیلم وسترن موفق نابخشوده ساختهٔ کلینت ایستوود بسیار خوش درخشید؛ و توانست دومین اسکار زندگی خود را دریافت کند. فیلم در کنار جایزهٔ اسکار مکمل مردی که هکمن بدست آورد، جوایز مهم دیگری، چون بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را نیز از آن خود کرد.
از دیگر فیلم‌های مهم وی در اواخر دههٔ نود، می‌توان به قفس پرنده در کنار رابین ویلیامز، همراه با ویل اسمیت در فیلم دشمن کشور (که کاراکتر وی یادآور فیلم مکالمه (۱۹۷۴) بود) و فیلم قدرت اصلی ساختهٔ کلینت ایستوود در نقش رئیس‌جمهوری که مرتکب قتل شده‌است، اشاره کرد.
هکمن در سال ۲۰۰۱ در فیلم‌های سرقت ساختهٔ دیوید ممت و خانواده اشرافی تننبام به کارگردانی وس اندرسون حضور یافت. فیلم خانواده اشرافی تننبام برای هکمن موفقیت زیادی به همراه داشت و وی جوایز متعددی از جمله جایزه گلدن گلوب نقش اول مرد کمدی را دریافت کرد.
خداحافظی از سینما
هکمن برای آخرین بار در سال ۲۰۰۴ در فیلم به موسپورت خوش آمدید در نقش رئیس‌جمهور آمریکا حاضر شد و پس از این فیلم، در سن ۷۴ سالگی برای همیشه از سینما به عنوان بازیگر خداحافظی کرد. در سال ۲۰۰۳، جایزهٔ افتخاری گلدن گلوب با عنوان جایزهٔ سیسیل ب دمیل به وی اهدا شد.
با این حال چهار سال بعد در مصاحبه‌ای گفت: «دلم برای بازیگری تنگ شده، چون این کاری بود که تقریباً ۶۰ سال انجام می‌دادم و عاشقش بودم. اما صنعت فیلم برای من بسیار استرس‌زا بود و دیگر نمی‌خواستم ادامه دهم.»
جین هکمن پس از بازنشستگی، در شهر سانتافه در نیومکزیکو سکونت داشت و به نویسندگی رو آورد و زندگی آرام و بی‌سروصدایی را در پیش گرفت.
با این حال چهار سال بعد در مصاحبه‌ای گفت: «دلم برای بازیگری تنگ شده، چون این کاری بود که تقریباً ۶۰ سال انجام می‌دادم و عاشقش بودم. اما صنعت فیلم برای من بسیار استرس‌زا بود و دیگر نمی‌خواستم ادامه دهم.»
جین هکمن پس از بازنشستگی، در شهر سانتافه در نیومکزیکو سکونت داشت و به نویسندگی رو آورد و زندگی آرام و بی‌سروصدایی را در پیش گرفت.او دو بار ازدواج کرد و سه فرزند داشت: کریستوفر، الیزابت جین و لزلی آن. همسر اولش، فی مالتیز، در سال ۲۰۱۷ درگذشت. او در سال ۱۹۹۱ با بتسی آراکاوا ازدواج کرد.
هکمن سال‌ها با نقش‌های کوچک و شغل‌های موقتی گذراند و در نهایت به یکی از ماندگارترین بازیگران تاریخ سینما تبدیل شد. خود او زمانی گفته بود: «من از هیچ‌یک از فیلم‌هایی که بازی کرده‌ام پشیمان نیستم، حتی آنهایی که موفق نشدند. برخی از آنها را فقط به این دلیل قبول کردم که بازیگر انتخاب‌شده پیش از من از پروژه کنار کشید. با توجه به سطح رقابت در هالیوود، همین که به‌عنوان گزینه دوم انتخاب می‌شدم، برایم خوش‌شانسی بود».
درگذشت جین هکمن، سینمای جهان یکی از بهترین بازیگران قرن بیستم را از دست داد. او با ایفای نقش‌های ماندگار، از پلیس‌های سرسخت تا شرور‌های کتاب‌های کمیک، از معلمان الهام‌بخش تا سیاستمداران فاسد، میراثی بی‌بدیل از خود به جا گذاشت.سینماگران برجسته‌ای مانند کوئنتین تارانتینو و کریستوفر نولان نیز از او به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین بازیگران تاریخ سینما یاد کرده‌اند.
source