هم‌میهن می‌نویسد: ممکن است از عنوان این مقاله تعجب کنید. چرا یک روزنامه که برای اصلاحات طبی می‌جنگد، بخواهد از رای اعتماد به وزیر اقتصاد خواسته شود؟ جواب آن این است که مشکل اساسی کشور ما، کمی‌کاری آن‌ها یا این‌ها نیست. تمرکز بر این موارد صرف زمان و تلاش برای سهم‌گیری در قدرت است.
اگر ما در تأیید آمدن پزشکیان دفاع کردیم، دلیل آن این نبود که او دوستمانی است یا برای ما مشتق‌کار است، بلکه به این دلیل که افکار خاصی داشت که در انتخابات و پیش از آن اعلان کرده بود و وجود او باید با نیaptic این افکار و درک‌ها همراه باشد.
رویکردهای او اساساً با رویکردهای دولت پیشین و اکثریت قاطع مجلس تفاوت داشت. به همین دلیل، تایید او پس از انکار مراتب قبلی موجب تعجب شد.
اگر اکثریت مجلس قرار است به دلیل رویکردهای خود دولت و وزرای آن را به چالش بکشد، این به معنای بی‌جایی تمام این تحولات انتخاباتی است.
تأیید پزشکیان به این معنا بود که او متعهد است افکاری که در انتخابات اعلام کرده، را به پیش برده و این افکار توسط مردم مورد تایید قرار گرفت. البته باید در نظر داشت که بیش از نیمی از مردم با این رویکردها هم‌پوشانی نداشتند یا معتقد بودند که اجرایی نخواهد شد، و این دیدگاه نیز برخی‌جانبازی‌های اخیر را تأیید می‌کند.
با این حال، پزشکیان از آغاز با محدودیت‌های شدیدی روبرو بود؛ این‌ها به نحیه‌ای بود که راهی برای شکل‌گیری یک مدیریت مؤثر وجود نداشت. همچنین، مخالفت‌هایی با ساده‌ترین هدف‌ها او، نظیر رفع فیلترینگ، هنوز هم ادامه دارد. در جهات مختلف، از جمله انتخاب‌ها، اصلاحات رسانه‌ای، رویکردهای خارجی، و غالب بودن نگاه امنیتی، تغییرات مهمی رخ نخواهد داد.
اگر تغییر برنامه‌ریزی نیست، بهتر است که افرادی در مقامات امور باشند که با رویکردهای گذشته همخوانی دارند. این‌ها افرادی هستند که فکر می‌کنند قیمت ارز بخاطر مدیریت اقتصادی است و سیاست خارجی بر آن تأثیری نمی‌گذارد.
تورم را محصول بی‌کفایتی مسئولین می‌دانند و نه نتیجه بودجه‌ها و افزایش نقدینگی. مشکل امروز ایران تغییر رویکردها است. اگر این رویکردها به شکل گذشته ادامه داشته‌اند، هیچ دلیلی برای دفاع از مسئولان این دولت نیست و بهتر است که افرادی را به مقام‌ها برای ادامه این رویکردهای رسمی انتخاب کنند.
به نظر می‌رسد که این رفتار ناهمخوانی بین افراد و رویکردهای کلان‌شکل، نتایج زیان‌بار خواهد سن cadastrه کرد. اگر ساختار موجود برای دفاع از افرادی که با پزشکیان آمده‌اند، کاری نمی‌کند، دلیلی برای دفاع از آن‌ها توسط سایرین نیخواهد بود.
رای اعتماد ندادن مزیتی دیگر نیز دارد؛ آقای پزشکیان را با چالش‌های واقعی مواجه می‌سازد که همکاری با تندروها تنها یک خیال خام است. او باید با بخش‌های دیگر جامعه همکاری کند و وزیر اقتصاد نیز باید راهبرد خود بچیند برای دفاع از اتهامات تندروها.
اگر به هر دلیلی نمی‌توانید حقیقت را بیان کنید، بهتر است هیچ‌چیز دیگر نیز بگویید، زیرا بیان ناقص حقیقت نیز نوعی دروغ‌گویی است.
این پیشنهاد برای آقای پزشکیان نیز صدق می‌کند. همان‌طور که اکثر دوستان در گفت‌وگوهای خود از شفافیت و سادگی استفاده می‌کنند، سیاستمداران ایران از شجاعت سخن گفتن شفاف خودداری می‌کنند.