در منشور حکومتی خود به مالک اشتر، حضرت علی (ع) تاکید کرده‌اند که مالیات باید به شکل مومنانه و متعادل دریافت شود تا مردم امنیت و اطمینان یابند. در ادامه، ایشان می‌فرمایند، به این ترتیب که در صورتی که وضعیت اقتصادی مردم در سال‌های بعدی بهتر نباشد، مالیات آنقدر کاهش یابد که مردم بتوانند مانند سال‌های گذشته به تشکیل زندگی عادی خود ادامه دهند. اگر حکومت در مشکلات مردم همراهی کند، مردم نیز با اطمینان بیشتری به حکومت اعتماد خواهند کرد و کنار آن در مشکلات خود خواهند بود.
محمد محمدی، مدیر عامل تشکل مردمی پیشگیری و مبارزه با فساد، در متنی که نوشته، به این نکته اشاره کرده که در زمان حکومت علوی، دریافت مالیات، خراج و جزبه به صورت عادلانه و مومنانه انجام می‌شد. او پرسش می‌کند که آیا امروز هم اینطور است؟! برخی موارد وجود دارد که از افرادی که می‌بایست مالیات متناسب با درآمدشان دریافت شود، مالیات ناچیز گرفته می‌شود، در حالی که از افراد بی‌پناه و مظلوم مالیات بسیار بیشتری دریافت می‌شود.
به نمونه‌ای اشاره می‌کند، مانند یک بیمار ۸۸ ساله که دچار سکته مغزی بوده و یک فروشگاه کوچک را در جنوب شهر ری دارد. درآمد سالانه ایشان از اجاره این فروشگاه حدود ۱۸ میلیون تومان (بررسی ماهانه یک و نیم میلیون تومان) است. برای سال ۱۴۰۲، مالیات ایشان به مبلغ ۱۲ میلیون تومان یعنی حدود ۷۰ درصد دریافت شده است. این مالیات حتی بدون از پیامک خواندن مردم قطعی و غیر قابل اعتراض می‌شود.
در مورد دیگری، پزشکی متخصص در محله‌ای فقیرنشین جنوب تهران، ایشان ویزیت آزادش را ۵۰ درصد تعرفه دولتی و برای بیماران مستحق رایگان انجام می‌دهد، اما بر او مالیات کامل و بی‌مرحمانه دریافت می‌شود.
محمد محمدی تاکید می‌کند که باید مراقب باشیم که به خاطر دریافت مالیات، بی‌دلیل هیچ انسانی ظلم نکنیم و شادمانی آن‌ها را تخریب نکنیم. این کار نه تنها از برکت ثروت ملی کاسته، بلکه اعتماد عمومی و اجتماعی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.