مرتضی مومیوند، دارایی دکترای فقه و پژوهشگر مبانی حقوق اسلامی، در یک مقاله مرتبط با مذاکرات سیاسی و نقش آن در محافل جاری، مسئله را بررسی کرده است. او بر اهمیت رعایت اصول عزت، احترام و منطق در مذاکرات تأکید کرده و این نکته را مطرح می‌کند که مذاکره‌ی با طرف‌هایی که اصول اخلاقی و حقوقی را نادیده می‌گیرند، مرتکب زورگویی و یک‌جانبه‌بازی می‌شوند، نه‌تنها فائده‌بردن نخواهد داشت، بلکه می‌تواند منجر به تضعیف منافع ملت و کشور شود.
در ادامه، مرتضی مومیوند اشاره می‌کند که اصول دینی و فقه اسلامی نیز تأکید قوی خود را بر دوست‌داشتن و اعتماد به افراد بروحودی و بدگویی ماندگار دارند. او توصیه می‌کند که جای معطل ماندن در انتظار توافقات بیرونی و ارتباطات با دست‌های خارجی، منطق سیاست حکم می‌کند تا کشورها و ملتهای مختلف بر اساس ظرفیت‌های داخلی خود مسیر پیشرفت و استقلال را دنبال کنند. این امر گام مهمی برای حفظ وجه انسانی و اقتدار بلندمدت جامعه می‌باشد.
مومیوند ا葺نه، تأثیر مذاکرات سیاسی و قانونی بر مسیر تاریخی ملت‌ها را برجسته می‌کند. او بیان می‌کند که توافقات مانوری و بی‌جمالتی می‌توانند اثرات طولانی‌مدتی بر حکومت‌ها و اقتصاد، سیاست و جامعه کشورها داشته باشند. پس از این نکته، او بیان می‌کند که توافقی که بر اساس احترام و عزتمندی بعمل آید، موجب گرور و واحدیت اجتماعی است و در تاریخ ثبت خواهد شد، در حالی که توآفقت سرکesi و بی‌احترامی می‌تواند نتایج منفی و خسارات مادی و معنوی را بر جامعه حاکم کند.
او ادامه می‌دهد که در رویکردهای اصولی علم سیاست، «عزت، حکمت و اقتدار» به عنوان سه پایه اصلی در مذاکرات اشاره می‌شود. اگرهر یک از این اصول مخدوش شوند، ادامه مذاکرات خالی از مvesterت علمی، دینی و عملی خواهد بود. این اصول با توجه به آموزه‌های فقه سیاسی علوی و نکات مطرح شده در نهج‌البالاغه و نامه‌های امام علی (ع) به مالک اشتر، مجدداً تأکید می‌شوند.
در پایان، مرتضی مومیوند بر اساس تجربیات معاصر و تأکیدات رهبر ایران، باور می‌کند که دشمنان کشور، به‌ویژه ایالات متحده، هرگز همکاری قابل اعتمادی را در صحنه بین‌الملل نخواهند نشان داد. بنابراین، مسیر معقول و استراتژیک برای ایران، صبر وحشیه‌دار، استقامت و تمرکز بر بکارگیری ظرفیت‌های داخلی است. این مسیر، نه‌تنها اقتصاد و استقلال کشور را تقویت می‌کند، بلکه جمهوری اسلامی می‌تواند به عنوان قدرتی پرتأثیر نظام بین‌المللی شناخته شود.