عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی، در واکنش به اجرای حکم شلاق خواننده معروف مهدی یراحی، نوشته است: «شلاق امری است فراتر از یک مجازات ساده؛ همین امر باعث شده است که جامعه آن را نپذیرد. علت برخورد یراحی با همین حکم شلاق این است که او این را ابزاری برای تبلیغ علیه نظام می‌دانست، نه فقط به خاطر خواندن ترانه.»
عبدی ادامه داد: «این حکم ت持ちی بر پایه‌های روز اتفاق می‌افتد که معاونت‌های امنیتی کوچک را شوروی کرده و آنها را به فعالیت در اجرای اینگونه احکام ترغیب می‌کند. این پدیده برای طرفداران نظام ممکن است چالشی باشد، اما برای بخش بزرگی از جامعه که به سمت خاص‌تری مخالفت ندارند، این حکم به عنوان ابزاری تبلیغاتی علیه نظام عمل می‌کند.»
وی همچنین اشاره کرد: «می‌توان تغییر تأثیرات این حکم را در تبلیغ علیه نظام مشاهده کرد. بدتر از آن، تبعیض‌آمیز بودن احکام صادره، مانند دادن تخفیف شدید برای افراد درگیر فساد مالی ۷/۳ میلیارد دلاری یا مجازات بدنی برای نگهداری یک بطری الکل در منزل.»
عبدی اضافه کرد: «می‌تواند برخی فکر کنند که این نوع اجرای‌ها به منتقدان ضربه‌زننده‌است، اما واقعیت این است که یراحی با آگاهی کامل این حکم را پذیرفت، بدون اینکه برای توقف آن هر تلاشی انجام دهد. جامعه مدرن از مجازات‌های بدنی صرف برگشته است، و این موضع‌گیری ربطی به مخالفت با اسلام ندارد. در گذشته، تنبیه بدنی معمول بود، اما اکنون به دلایل متعدد، این نوع مجازات‌ها مطلقاً قابل پذیرش نیستند.»
نسخه‌های تنبیه در زندان چندین بار سخت‌تر از شلاق هستند، ولی شلاق چیزی است فراتر از مجازات صرف. جامعه این مجازات را نمی‌پذیرد، و نیاز به تجدید نظر جدی در رابطه با قوانین کیفری و نوع مجازات‌ها وجود دارد. به نظر می‌رسد که متولیان نظام اهمیت حذف این منبع مهم تبلیغ علیه نظام را نمی‌دانند.