دانشمندان در شرکت بیوتکنولوژیک «کالاستیک بایوساینس» در تلاش برای بازگرداندن حیوانات باستانی به زندگی هستند. این تلاش معادل مهندسی ژنتیکی حیوانات زنده با ویژگی‌هایی شبیه گونه‌های منقرض شده، مانند ماموت‌های پشمالو، است.
ماموت‌ها در مناطق یخ‌زده اروپا، آسیا و آمریکای شمالی زندگی می‌کردند و حدود ۴۰۰۰ سال پیش به منقرض شدن رسانده شدند. شرکت کالاستیک در سال ۲۰۲۱ با اعلامیه‌ای داد晚报ی برای احیای ماموت‌های پشمالو محبوب شد.
بن لام، مدیرعامل این شرکت، اعلام کرد که از آن زمان تاکنون کالاستیک بر روی بررسی دی‌ان‌ای‌های باستانی تمرکز داشته و ویژگی‌های کلیدی حیوانات منقرض شده را شناسایی می‌کند. این شرکت به اعلامیه‌ای رسید که تیم‌شان موفق شده‌اند هفت ژن را در جنین موش‌ها با ویژگی‌های موی بلند، ضخیم و پشمی ویرایش کنند. این موش‌ها را با نام «موش‌های پشمی» معرفی کرده‌اند.
در خارج از این شرکت نیز نظرات متفاوتی وجود دارد. کریستوفر پرستون، کارشناس محیط زیست و حیات وحش دانشگاه مونتانا (این پژوهش از این دانشگاه مستقل است) می‌گوید: «شما در واقع چیزی را احیا نمی‌کنید و حیوانات گذشته را باز نمی‌گردانید.»
اما وینسنت لینچ، زیست‌شناس دانشگاه بوفالو (وی در این پژوهش همکاری نکرده) کار آنها را «یک شاهکار فناوری» می‌داند. لینچ افزود: از دهه ۱۹۷۰ می‌توان به موش‌ها از جنبه ژنتیکی تغییر داد، اما فناوری‌های جدید مانند CRISPR این کار را امکان‌پذیر و کارآمدتر می‌کند.
برای این کار، دانشمندان کالاستیک از پایگاه داده‌های ژنوم موش برای شناسایی ژن‌های مرتبط با بافت مو و متابولیسم چربی استفاده کرده‌اند. بث شاپیرو، دانشمند برجسته این شرکت، می‌گوید: «همچنین، این تغییرات ژنتیکی در برخی موش‌های زنده وجود دارد، اما ما همه این تغییرات را در یک موش آمیختیم.»
آنها این ویژگی‌ها را انتخاب کردند زیرا این موارد مربوط به تحمل خسته‌کننده‌های سرما هستند؛ صفتی که برای ماموت‌های پشمالو برای محمل مواجهه با آب و هوای قطب شمال ضروری بود.
بانو تلوگو، محقق بیوتکنولوژی حیوانی در دانشگاه میسوری (وی در این تحقیق همکاری نکرده) می‌گوید: «اصلاح دقیق ژن‌ها در حیوانات می‌تواند اهداف دیگری نیز داشته باشد، مانند بهبود تولید دام.»
البته توجهی به این نکته هست که این فناوری در آینده ممکن است در مبارزه با بیماری‌های انسانی نیز مفید باشد.