##### دعای روز شانزدهم ماه رمضان و اهمیت معاشرت با نیکان
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان عبارت است از: «اللّهُمَّ وَفِّقْنى فیهِ لِمُوافَقَةِ الْأَبْرارِ، وَجَنّبْنى فیهِ مُرافَقَةَ الْأَشْرارِ، وَآوِنى فیهِ بِرَحْمَتِکَ إلی دارِالْقَرارِ، بِالهِّیَّتِکَ یا اللهَ الْعالَمینَ»؛ به مترجمه: «خداوند舒适،在这个月里，使我和善人同在，使我远离恶人的伴侣，并以你的仁慈使我在平安之地安家，以你的神性，万世界的主啊」。
**صفات ابرار از لحاظ قرآن**
در ابتدای دعای روز شانزدهم ماه رمضان می‌خوانیم: «اللّهُمَّ وَفِّقْنى فیهِ لِمُوافَقَةِ الْأَبْرارِ»؛ به معنای: «خداوند من در این ماه بمن نیکوکاری منجی شدم».
قرآن‌مجید کرّاتاً از ابرار و مقامات و پاداش‌های بزرگ آنها سخن گفته است. اولوی‌الآبالباب (این کسانی که آگاه و فکرآفرین هستند) می‌خواهند تا مرگ نیکوکار سپری کنند: «وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ». در سوره‌ی دهر نیز برای ابرار پاداش‌های بسیار مهمی ذکر شده است.
**نشانه‌های ابرار**
در برخی آیات قرآن، ایمان به خدا، ملائکه، قرآن و انبياء (صلی الله علیه و آله) از جمله نشانه‌های ابرار به‌شمار می‌آید. در بعضی آیات دیگر، تقوی را به‌عنوان مهم‌ترین نشانه‌ی ابرار معرفی شده است.
خداوند در قرآن می‌گوید که ابرار می‌گویند: «انّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَريراً»؛ به معنای: «ما از پروردگارمان از آن روز که شدید و سخت است خوافتاریم».
در توصیف دیگری از ابرار می‌خوانیم: «وَ يَخافُونَ يَوماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطيراً»؛ یعنی: «آنها از روزی می‌ترسند که عذابش پراگیر و گسترده است.»
در بعضی آیات قرآن، اطعام غذا از جمله کارهای برجسته ابرار و عباد الله به‌شمار می‌آید. همچنین خوش رفتاری با اسیران و کمک به آنها در قرآن مجدید جزء برنامه ابرار و نیکان شمرده شده است.
**ابرار چه کسانی هستند؟**
ابرار جمع بر آنها کسانی هستند که روحیه‌ی فراوانی دارند، اعتقاد و عمل جامعی دارند. از لحاظ روایت‌هایی نقل شده، خمسه‌ی طیبه (پنج شخص مقدس) از روش‌ترین مصادیق ابرار و مقربان باشند.
**پیامدهای همنشینی با بدان**
در بخش‌های بعدی از این دعای نورانی، از تشکیل حمایت از بدان و همنشینی با آنها خواسته شده است. معاشرت با بدان‌ها می‌تواند منشأ انواع انحرافات اخلاقی شود و تأثیر معنی‌داشت آن ممکن است اعمق و بیشتر از آنچه فکر می‌کنیم باشد.
امام علی (علیه السلام) در وصیت به فرزندش امام حسن مجتبی (علیه السلام) گفته است: «با نیکان همنشین شو تا از آنها شوی و از بدان جدا شو تا از بدان جدا شوی.»
همچنین، مشاهده می‌شود که تأثیر تلقین در انسان‌ها غیر قابل انکار است و این که دوستان بد همنشینان خود را معمولاً زیر آتش تلقین‌های اشتباه قرار می‌دهند.
**اثر همنشینی با بدان از دیدگاه امام علی (علیه السلام)**
ابراتی که از همنشینی با بدان‌ها می‌آید، می‌تواند منجر به بد بینی و شکست در فرقه‌های اخلاقی شود. در حکمتی از امام علی (علیه السلام) می‌خوانیم: «همنشینی با بدان موجب بد‌بینی از نیکان می‌شود.»
**عملی که قلب انسان را می‌میراند**
همنشینی با بدان‌ها قلب را می‌میراند. همنشینی با اراذل، قلب را می‌میراند و منجر به مرگ معنوی می‌شود. انسان باید مراقب روح و جان خود باشد تا آن را به دست هر کس نسپارد.
**همنشینی با نیکان؛ وسیله وصال انسان به «دارالقرار»**
در بخش‌های بعدی از دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان، درخواست شده است که انسان به رحمت خدا به دارالقرار دعوت شود. بهشت جایگاه نیکان و پاکان است، نه جایگاه بدبک‌ها و آلودگان. بهشت کانون رحمت الهی، کانون رضا و خشنودی پروردگار و مرکز اخلاق نیکو و تعلق به الهیت است.
در این میان، همنشینی با دوستان خدا و دشمن‌بودن دشمنان حق، به‌معنای همنشینی با نیکان و پاکان و ناهماهنگی با بدان‌ها و شروران، از کلیدهای وصال به «دارالقرار» است.
**سخن آخر**
شناخت خداوند برای استجابة دعاها اساسی است. انسان نمی‌تواند از کسی خواهش یا درخواستی داشته باشد که او را نشناخته باشد. در بخش‌های نهایی این دعا، از خداوند شاد و مهربان خواستن می‌شود که به خداوندیت‌ش درخواست است.
خداوندی که مشرق و مغرب عالم در زیر سلطه و حکومت‌ش قرار دارد و تنها معبود شایسته‌ی پرستش، اوست. این تعبیر به منزله‌ی دلیلی برای توكل بر خداست و اینکه چگونه انسان بر او توكل کند و کار خود را به او سپارد، در حالی که در دنیا هیچ حاکم، فرمانروای و نعمت‌بخش یا معبود دیگری نیست.