گروه سیاسی دفاع‌پرس: عملیات‌های وعده صادق ۱ و ۲ از جنبه‌های مختلف سیاسی، نظامی و استراتژیک قابل بررسی هستند، اما اهمیت ویژه‌ای که بر معادلات منطقه‌ای و جهانی گذاشتند، بسیار برجسته است. این عملیات‌ها بازدارندگی ایران را در برابر رژیم صهیونیستی به هی💬چه‌ای جدید ارتقا دادند و نشان دادند که جمهوری اسلامی از مرحله‌ای از تهدیدات نامتقارن پنهان، به اقدامات علنی در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی رسیده است.
پس از حمله رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران در سوریه و شهادت مشاوران نظامی کیهانی از جمله سردار محمدرضا زاهدی، ایران به‌سرعت پاسخ این حمله را در چارچوب عملیات وعده صادق ۱ آماده‌سازی کرد. این عملیات در شرایطی انجام شد که ناتو و کشورهای عرب متفقین رژیم صهیونیستی در بالاترین سطح آماده‌باش بودند. نگرانی‌ها به نمایش گذاشته شد با استقرار هفت لایه دفاعیحدود فلسطین اشغالی، پرواز صدها هواپیما برای رد پهپادها و موشک‌های ایرانی، و استقرار سیستم‌های دفاعی پیشرفته در مسیر حمله. طراحی عملیات ایران به‌گونه‌ای بود که علاوه بر هزینه‌های مالی هنگفت برای دشمن (گفته می‌شود بیش از یک میلیارد دلار)، ذخایر تسلیحاتی رژیم صهیونیستی را تخلیه کرد.
ابعاد سیاسی عملیات فراتر از جنبه نظامی بود. اولاً، این حمله نشان داد که رژیم صهیونیستی بدون حمایت کشورهای غربی و متفقان منطقه‌ای، توان دفاع مؤثری ندارد. ناتوانی سامانه‌های دفاعی پیشرفته در مهار حمله، نه‌تنها یک شکست امنیتی بلکه یک شکست حیثیتی برای تل‌آویو بود. ثانیاً، برخلاف اقدامات گذشته ایران که اغلب غیررسمی و بدون پذیرش مسئولیت بودند، این بار جمهوری اسلامی به‌طور علنی مسئولیت عملیات را بر عهده گرفت، که نشان داد که ایران نه‌تنها از قدرت نظامی برخوردار است، بلکه اراده استفاده از آن را نیز دارد.
دیپلماسی نیز در این روند کلیدی بود. حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه وقت، پیش از این حمله در مجامع بین‌المللی به‌خوبی بر حق مشروع ایران در پاسخ‌گویی به تجاوزات رژیم صهیونیستی تاکید کرده بود، که زمینه‌ساز پذیرش بین‌المللی عملیات شد و از اجماع جهانی علیه ایران جلوگیری کرد. تحلیل‌گران بین‌المللی معتقدند که مهم‌تر از توان نظامی، اراده سیاسی ایران برای اجرای چنین عملیاتی بود که نشان می‌دهد جمهوری اسلامی نهادهای گذشته را در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی غائت کرده است.
وعده صادق ۲ در ادامه همین استراتژی انجام شد، با دقت و تأثیرگذاری بیشتر. پس از شهادت فرماندهان مقاومت، ایران بار دیگر واکنش داشت، این بار با موفقیت بیشتر. گزارش‌ها می‌گویند که حدود ۷۵ تا ۸۰ درصد موشک‌های شلیک‌شده به اهداف خود اصابت کردند، که نسبت به عملیات اول ترقی زیادی بود. در این عملیات، رژیم صهیونیستی نه‌تنها نتوانست حمله را متوقف کند، بلکه در پاسخ به آن نیز ناتوان ماند. حمله هوایی ناکام این رژیم به ایران، که حتی نتوانست به داخل محدوده ۱۰۰۰ کیلومتری فضای هوایی ایران برسد، نشانه‌ای دیگر از شکست آن در برابر دفاع ایران بود.
یکی دیگر از ابعاد مهم این عملیات‌ها، تأثیر آن‌ها بر بازارهای مالی و اقتصادی بود. برخلاف انتظارات، پس از هر دو عملیات، بازارهای مالی ایران به نوسان نقض شدند، که نشان‌دهنده آمادگی اقتصادی کشور در برابر چنین تحولات امنیتی بود. در رژیم صهیونیستی، فضای رسانه‌ای و اقتصادی به‌شدت آشوب‌زا شد و نشانه‌های بحران در ساختار داخلی آشکار شد.
در مجموع، این عملیات‌ها نشان دادند که ایران نه‌تنها در حوزه نظامی یک قدرت نوظهور است، بلکه در حوزه‌های سیاسی و استراتژیک نیز توانمندی‌های خود را اثبات کرده است. پیام این عملیات‌ها به جهان این است که دوران مصونیت رژیم صهیونیستی به پایان رسیده و هرگونه تجاوز، پاسخی حتمی و علنی در پی خواهد داشت.
انتهای خبر