**آفتاب‌نیوز:**
عباس عبدی در نوشته‌ای برای اعتماد می‌گوید: هنگامی که فشار از سوی تندروها فرا رسید، این افراد مجبور شدند قلبیات خود را آشکار کنند.
این خود ساکت ماندن ده‌ها روز چند نفر جلوی مجلس و جمع‌آوری آنها توسط پلیس باعث اعتراض افراد زیر نظر قرار گرفت. یکی از نمایندگان تندرو در این مورد بیان کرد: «هسته سخت نظام که دارای ثروت فراوانی هستند، خوشحال می‌شوند که معتقدند احکام خدا اجرا می‌شود. اگر اسلام بخواهد در کشور تهی شود، برای چه خون بدهیم و چرا سختی‌ها را تحمل کنیم؟ امیدوارم شورای عالی امنیت ملی درک کند که اگر به این مسیر ادامه داد، هسته سخت نظام از نظام ناامید شده و ممکن است جدا شوند. اگر این اتفاق بیفتد، این بار رحم‌الله من فاتحه آخوند.»
این سخنان نشان‌دهنده‌یی مشکلات عمیقی است که برخی افراد در سعی‌اند خود را به عنوان هسته سخت قدرت معرفی کنند. این گروه به کار می‌برند تا از اکثریت مردم جدا شوند و حاکمیت را نسبت به خود بیاندازند. واقعیت این است که بخشی از مسئولین حکومت متوجه شده‌اند که این گروه حتی اقلیت هم نیستند. اقلیت‌های اجتماعی شناخته شده‌ای اند که قابل توجه و مهم هستند، اما این گروه بسیار کوچکتر از آنها هستند. صدای‌شان از طریق رسانه‌های رسمی و بهره‌برداری از مالیات مردم تقویت شده است، اما نفوذ واقعی‌شان به همین اندازه نیست.
برای نشان‌دادن حجم واقعی این گروه و بررسی موتور فکری‌شان، برنامه‌ای برگزار شد که این تحصن‌ها بخشی از آن بود. در نتیجه، مشخص شد که این گروه تنها چند نفر است که با حمایت‌های لجستیکی جلوی مجلس جمع شده بودند، و تعدادشان با گذشت زمان به جای افزایش، کاهش یافته است.
نتیجه‌گیری از این وضعیت برای هر ناظر روشن بود. حتی خوشبین‌ترین‌ها نیز با دیدن آنها، تغییر نظر کردند و فهمیدند که این گروه بسیار کوچکتر از هر اقلیتی هستند. ضربه اصلی را در کیفیت ماجرا برداشتند، زیرا نگاه‌های منفی مردم را به‌طور صراحه بیان کردند، یا در مواجهه با پلیس به خودزنی یا تهدید به خودکشی پرداختند. این‌ها نشان داد که مبنای ارزش‌های دینی در ذهن‌شان نیست.
در واقع، افرادی که مدعی حفظ حجاب هستند، در رفتار و ادبیات خود به عنوان زنان مسلمان ناکام شده‌اند. این حالت در شبکه‌های اجتماعی روشن است، جایی که برخی از آنها ادبیاتی عفاف‌ناپسند پردازش می‌کنند. این گروه کوچکتر از اقلیت، هم از نظر تعداد و هم از نظر ارزش‌ها، به سقوط کامل گریخته است.
این اقلیت پر سروصدا همچنین تویهم‌ها را بر اساس دین‌مداری و دفاع از ارزش‌ها می‌کردند، برخی از آنها فکر می‌کردند که هسته سخت قدرت هستند و مبنای امنیت نظام بر حمایت‌شان است. اما چنین توهمی‌ها به جای اثبات، به سقوط کامل خود آنها منجر شد. در شرایط اقتصادی سخت و فساد گسترده، ادعا آنها در مورد حجاب فقط باعث شد که مردم بیش از پیش به حجاب دورتر شوند.
اطمینان داریم که این گروه نیست که نظام را موشکاف کند و گلوی نظام به اندازه‌ای وسیع است که چنین هسته‌های خرد مانند‌شان را بتواند هضم کند. آنها با کسب توجه، می‌کوشند حکومت را به اهمیت‌پذیری‌شان بیاندازند. نظرات افرادی مانند آقای باهنر و قالیباف برای حمایت از این نظر مشهود است. البته، در برخی شهرهایی مانند اصفهان و مشهد، خودسری‌هایی وجود دارد که ممکن است مشکلاتی ایجاد کند، و مسئولین باید تلاش کنند این روند را متوقف کنند. در مذاکرات ایران و آمریکا نیز این گروه‌ها فعال خواهند بود، اما به مرور باید به یک نقش جدید و کوچکتر پردازند.