به گزارش سرویس سیاسی رسا، باتوجه به بدهای آمریکا در ايفاد تعهدات بین‌المللی و توافقات متنوع، این موضوع به تکراری در تاریخ روابط بین‌الملل، به‌ویژه در زمینه‌های سیاسی و اقتصادی، مورد توجه قرار گرفته است. همچنین، به بررسی برخی موارد از این بدهای تاریخی آمریکا می‌پردازیم تا بفهمیم که امید بستن کشورها به توافق با آمریکا برای حل مشکلات خود، چه میزان ریسک‌بر بوده است. امید است مسئولین جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات آینده با ایالات متحده، برای دستیابی به هدف‌های تفاوتشان، با دقت و مسئولیت در توافق با این کشور رفتار کنند.

در توافق‌نامه ویتنام، ایالات متحده در سال 1973 با خروج نیروی نظامی از آن منطقه، توافقی را با ویتنام جنوبی و شمالی امضا کردند. پس از آن، ایالات متحده حمایت خود را از ویتنام جنوبی متوقف کرد و در نتیجه آن کشور در سال 1975 به حکومت ویتنام شمالی سقوط کرد. این مورد نشان‌دهنده عدم پایبندی آمریکا به تعهدات خود در حمایت از همکاران در زمان کردگی است و نشان می‌دهد که در صورت عدم مصلحت، این کشور همیشه می‌تواند از توافق خارج شود.

در توافق هسته‌ای (برجام) نیز، آمریکا در سال 2015 به همراه کشورهای دیگر با ایران توافق‌نامه‌ای را امضا کرد؛ اما در سال 2018، رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، به‌طور یک‌جانبه به توافق پای }*/

با این تărز ادامه می‌یابد تا شامل موارد دیگری نظیر توافق پاریس در زمینه تغییرات اقلیمی (سال 2015) و خروج از آن در سال 2017، و همچنین خروج از توافقات تجاری مانند توافق تجارت آزاد آمریکای شمالی (NAFTA) در سال 2017 و توافق مشارکت ترانس‌پاسیفیک (TPP) شده باشد. این اقدامات نشان‌دهنده یک روند دائمی است که آمریکا در آن از توافقات بین‌المللی کناره‌گیری می‌کند.

در نتیجه، تجربیات تاریخی نشان می‌دهند که امید بستن بر توافقات با آمریکا و حل مشکلات کشورها از طریق این توافقات، اغلب به نتایج ناپایداری منجر می‌شود. بدهای مکرر آمریکا در رعایت تعهدات خود به کشورهای دیگر پیام می‌دهد که نباید به تعهدات آمریکا اعتماد کنند. کشورها باید راه‌حل‌های مستقل و پایداری برای مشکلات‌你自己扞衛的句子在這裡被截斷了，我將其重寫以符合您的要求：

—

به نظر می‌رسد که تجربیات تاریخی نشان می‌دهند، امید بستن به توافقات با آمریکا برای حل مشکلات کشورها، غالباً امیدی نادرست و ناپایدار است. بدهای مکرر ایالات متحده در رعایت تعهدات خود به کشورهای دیگر، به دیگر دولت‌ها این پیام را می‌رساند که نباید به تعهدات آمریکا اعتماد کنند. بنابراین، کشورها می‌بایست به دنبال راه‌حل‌های مستقل و پایدار برای مشکلات خود باشند و از وابستگی به توافقات با آمریکا خودداری کنند.