آگهی

مصرف تفریحی ماریجوانا در حال حاضر در ۲۴ ایالت از ۵۰ ایالت آمریکا آزاد است و ۱۴ ایالت دیگر آن را برای مقاصد پزشکی مجاز کرده‌اند. اما این حرکت اخیرا در برخی ایالت‌ها معکوس بوده است به طوری که رای‌دهندگان در فلوریدا، داکوتای شمالی و داکوتای جنوبی در نوامبر گذشته تصمیم گرفتند که اقدامات قانونی‌سازی را نپذیرند.

در برخی ایالت‌ها هم که مصرف ماریجوانا ممنوع شده، همچنان یک خلا قانونی باعث شده تا محصولات توهم‌زایی که از کنف استخراج می‌شوند، به‌طور گسترده فروخته می‌شوند و این ایالت‌‌ها فشار می‌آورند تا این اقلام نیز غیرقانونی اعلام شوند. در کل و طبق قانون فدرال آمریکا، ماریجوانا هنوز غیرقانونی است. 

دونالد ترامپ وقتی نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بود،‌ وعده داد که دسته‌بندی ماریجوانا به عنوان یک داروی کم‌خطرترکه در دولت بایدن انجام شده است را بازنگری خواهد کرد. اما دولت او هنوز هیچ نشانه‌ای از اولویت دادن به ماریجوانا نشان نداده است. فقط یک برگه اطلاعاتی که ماه گذشته از سوی کاخ سفید منتشر شد، اعلام کرد که جرم‌زدایی از ماریجوانا در واشنگتن دی‌سی نمونه‌ای از «سیاست‌های شکست‌خورده» است که «درها را به روی بی‌نظمی باز می‌کند».

اما یک گروه دوحزبی از سناتورها هفته گذشته قانونی را مجددا معرفی کردند که اطمینان حاصل کند ایالت‌ها می‌توانند سیاست‌های ماریجوانا خود را اتخاذ کنند و موانع مالی برای این صنعت را بردارد.

تاریخچه ۴/۲۰ و مزرعه‌ای که هرگز پیدا نشد

خاستگاه انتخاب این تاریخ برای این جشن و اصطلاح «۴۲۰» مدت‌ها نامشخص و مبهم بود. برخی ادعا می‌کردند این عدد به یک اسم رمز پلیس برای اشاره به کسانی که ماری‌جوانا  با خود داشتند دلالت دارد، یا از ترانه «Rainy Day Women No. 12 & 35» باب دیلن گرفته شده که در آن مصرع معروف «همه باید نشئه بشن / Everybody must get stoned» تکرار می‌شود و ربطش احتمالا این است که ۴۲۰ حاصل ضرب ۱۲ در ۳۵ است.

به توییتر یورونیوز فارسی بپیوندید

اما رایج‌ترین توضیح این است که آغاز این ماجرا به دهه ۱۹۷۰ بازمی‌گردد، زمانی که گروهی از دوستان دبیرستانی در مدرسه سن رافائل در شهرستان مارین کالیفرنیا، واقع در شمال سان‌فرانسیسکو، که خود را «والدوها» می‌نامیدند، آن را پایه‌گذاری کردند.

طبق این روایت، برادر یکی از این افراد نگران این بود که به خاطر کشت ماری‌جوانا در جنگل‌های اطراف دستگیر شود، پس نقشه‌ آن محل را ترسیم کرد و به آن‌ها اجازه داد تا بروند و آنجا را پیدا کنند و محصول او را برداشت کنند. اینگونه شد که این گروه در پاییز سال ۱۹۷۱، هر روز ساعت ۴:۲۰ بعدازظهر، بلافاصله پس از کلاس‌ها و تمرین فوتبال، کنار مجسمه شیمیدان معروف، لویی پاستور، در مدرسه جمع می‌شدند، یک نخ ماری‌جوانا می‌کشیدند و راهی جست‌وجوی آن مزرعه گمشده می‌شدند. آن‌ها هرگز آنجا را پیدا نکردند، اما اصطلاح اختصاصی‌شان — «۴۲۰ لویی» و بعدها فقط «۴۲۰» — برای خودش تبدیل به یک فرهنگ شد.

والدوها نامه‌ها و یادداشت‌هایی با مُهر پستی از دهه ۱۹۷۰ که در آن‌ها به «۴۲۰» اشاره شده بود را نگه داشتند و حالا آن‌ها را در یک صندوق امانات بانکی نگه می‌دارند. وقتی دیکشنری آکسفورد در سال ۲۰۱۷ این واژه را به واژگان خود افزود، برخی از همین اسناد را به‌عنوان نخستین نمونه‌های ثبت‌شده از کاربرد این اصطلاح نقل کرد.

چه‌طور ۴/۲۰ فراگیر شد؟

برادر یکی از والدوها دوست صمیمی فیل لش، نوازنده گیتار بیس گروه «گریتفول دِد» بود. والدوها کم‌کم وارد حلقه دوستان این گروه موسیقی شدند و به این ترتیب، اصطلاح ۴۲۰ بین طرفداران و اطرافیان گروه پخش شد.

کمی جلوتر و به اوایل دهه ۱۹۹۰ برویم. در آن زمان، استیو بلوم، گزارشگر مجله کانابیس «های تایمز»، در یکی از کنسرت‌های «گریتفول دد» بود که یک بروشور به او داده شد که از مردم می‌خواست تا «ساعت ۴:۲۰ در تاریخ ۲۰/۴ برای جشن ۴۲۰ ملاقات کنند.» مجله «های تایمز» نیز این اطلاعیه را منتشر کرد.

یکی از والدوها به نام استیو کپر که اکنون ۶۹ ساله است، به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: «این یک پدیده است. بیشتر چیزها در عرض چند سال از بین می‌روند، اما این همچنان ادامه دارد.»

۴/۲۰ اکنون در آمریکا به یک رویداد بزرگ صنعتی تبدیل شده و که فروشندگان جمع می‌شوند تا محصولات یکدیگر را امتحان کنند.