سیدعباس صالحی در پیام خود می‌نویسد: از درگذشت استاد ارجمند سیدجعفر حمیدی، که عمر خود را برای ترویج زبان و ادب فارسی و تربیت شاگردان فرهیخته سپرده است، اندوه بسیار خورد. این درگذشت برای اهالی علم، دانشگاه و دوستداران فرهنگ ایران ضربه‌ای عظیم است. مرحوم حمیدی، از مفاخر علمی بود که پ Essen و محور فرهنگ ایران به جا گذاشت.

وی در اینباره، خالص تسلیت خود را به خانواده محترم، شاگردان و اهالی فرهنگ و ادب ارائه می‌دهد و از خداوند برای فقید عزیز، علویت درجات و برای بازماندگان، صبر و شکیبایی می‌خواهد.

بر اساس گزارش ایرنا، استاد حمیدی که در برابر ۱۱ شب (شنبه، ۳۰ فروردین) بر اثر کهولت سن و بیماری در ۸۹ سالگی در منزل شخصی خود درگذشت، به سوی خاک بوشهر منتقل خواهد شد تا در آنجا تشیید و خاکسپاری شود. زمان و مکان تشییع و خاکسپاری در اńska پیامد اعلام خواهد شد.

استاد حمیدی در ۵ آذر ۱۳۱۵ در بندر بوشهر متولد شد و مدرک دکترای ادبیات فارسی را از دانشگاه فردوسی مشهد کسب کرده است. او بیش از ۴۰ سال تدریس در دانشگاه‌ها و شرکت در سمینار‌ها و کنگره‌های علمی و ادبی در سطح کشور و خارج از آن را بر عهده داشته و بیش از ۴۰ کتاب در حوزه‌های مختلف تألیف کرده است.

از جمله آثار او می‌توان به «وصلت در سده‌ی تظلم» (۱۳۴۸)، «ابر باران‌بار» (۱۳۵۳)، «ابراهیم، ابراهیم» (۱۳۵۸)، «از خون کبوتران» (۱۳۵۸)، «نهضت أبوسعید گناوه‌ای» (۱۳۵۸)، «از سایه تا نشان» (۱۳۶۰)، «تاریخ اورشلیم (بیت‌المقدس)» (۱۳۶۴)، «۳۳ غزل عرفانی فروغی بسطامی» (۱۳۶۹)، «آینه شروه‌سرایی» (۱۳۷۵)، «سعدی در کیش» (۱۳۷۶)، «بوشهر در مطبوعات عصر قاجار» (۱۳۷۸)، «فرهنگ‌نامه‌ی بوشهر» (۱۳۸۰)، «سی بوشهر» (۱۳۸۱)، «دگرگون‌نامه» (۱۳۸۷)، «عاشقانه‌های هفتاد» (۱۳۸۸)، «منظومه‌هایی برای خلیج فارس» (۱۳۸۸)، «میرمُهنّا» (۱۳۹۰)، «حافظ نوپرداز» (۱۳۹۳)، «فرهنگ‌نامه‌ی شب» (۱۳۹۴)، «فرهنگ واژه‌های بوشهری» (۱۳۹۸)، «ایرج میرزا و شعر تعلیمی» (۱۳۹۹)، «خرنامه» (۱۳۹۹) و «بوشهر من» (۱۴۰۱) اشاره کرد.

در سال ۱۳۸۳، به همت شورای شهر تهران، مراسم بزرگداشتی به مناسبت ۸۳ سالگی او برگزار شد و یکی از خیابان‌های تهران در محله‌ی باقرخان به نام «دکتر سید جعفر حمیدی» نامگذاری شد.

در سال‌های آخر عمر، استاد حمیدی به دلیل بیماری در منزل خود بستری بود و نتوانست در مراسم بزرگداشت خود شرکت کند.