بررسی‌ها نشان می‌دهند که حمایت اجتماعی نقش مهمی در سلامت روان دارد: از یک طرف، به طور کلی سلامت را تقویت می‌کند و از طرف دیگر، بر آثار منفی استرس تأثیر می‌گذارد. اما در دنیایی پر از شغل‌ها، چگونه می‌توان روابط واقعی و معنادار برقرار کرد؟ روانشناسان دو راهکار ارائه می‌کنند که بر پاها بر اساس ن_Event روی آورده است.

**۱. همکاری در وظایف مشترک**
همکاری در فعالیت‌های گروهی مثل ورزش‌های تیمی، پروژه‌های خلاقانه یا حتی آماده‌سازی غذا می‌تواند همزمانی عصبی در مغز افراد ایجاد کند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷ که توسط دانشگاه‌های معتبر انجام شد، با استفاده از تصویربرداری مغزی نشان داد که هنگام همکاری، بخش‌های مغز مرتبط با فهم نیات دیگران فعال می‌شوند، و این هماهنگی به سازگاری اجتماعی بیشتر منجر می‌شود.

**۲. درخواست کمک با هدف**
ناگهان‌سازی محض، درخواست کمک می‌تواند روابط را تقویت کند. مفهوم “آمایه” در فرهنگ ژاپنی به تمایل انسان برای برقراری ارتباط عاطفی سالم اشاره دارد. تحقیقات می‌گویند که درخواست کمک خاص و صادقانه‌ای منجر به ایجاد حس ارزشمندی در سوی مقصد و ا新京ایitude متقابل می‌شود.

**تعادل در ارتباطات**
کلید موفقیت در روابط، حفظ تعادل بین دادن و گرفتن است. پذیرش آسیب‌پذیری به عنوان بخشی از روابط انسانی، موجب می‌شود که تناسب و توازن در ارتباطات حاکم باشد. همان‌طور که پروفسور مارک تراورز تأکید می‌کند، ارتباطات عمیق از طریق لحظات کوچک و ساده همکاری شکل می‌گیرند، نه از طریق ابراز های فراشناختی.

این یافته‌ها نشان می‌دهند که روابط انسانی نتیجه‌ای از یک سری تلاش‌های آگاهانه است که در آن‌ها افراد تجربیات و احساسات را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند، نه نتیجه یک سری رویدادهای تصادفی.