**نوذر شفیعی**، دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، در گفت‌وگو با ایکنا در مورد دور فنی و کارشناسی مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا اظهار داشت: “به جز دور سوم مذاکرات که گاهی اوقات مذاکره‌کنندگان کلمه‌های تندی استفاده کردند، در مجموع روند مذاکرات خوب و سریعاً به پیش می‌رود. این امر بر اساس چند عامل است: اولاً، ممکن است پیش از شروع مذاکرات، گفت‌وگوهای محرمانه‌ای دیگری بین ایران و آمریکا اتفاق افتاده باشد و این گفت‌وگوها موضوعات کلی را همزمان حل کرده‌اند. بنابراین، آنچه امروز مشاهده می‌شود، نشان‌دهنده همان توافقات محرمانه در گذشته است.”
hoạchده شفیعی زد: “دوماً، این مربوط به قصد و اراده مذاکره‌کنندگان است. در این مرحله، شخصیت کلیدی دонаルド ترامپ بارز است. به نظر می‌رسد که ترامپ علاوه بر توجه به محتوای توافق‌نامه، به ظاهر آن نیز اهمیت می‌دهد. او خوشحال است که بتواند این توافق را به عنوان یکی از دستاوردهای سیاسی‌اش ثبت کند و به مخالفانش بگوید: ‘فقط من می‌توانستم با ایران به توافق برس.advance'”
در ادامه، وی توضیح داد: “اراده و حسن نیت مذاکره‌کنندگان یکی دیگر از عوامل موجب تح höل‌آوری مذاکرات است. برای مثال، ایران و آمریکا به طور جدی برای حل مشکلات خود برنامه‌ریزی کرده‌اند. در انتخاب موضوع، که به برنامه هسته‌ای ایران محدود شده است، توافقات صورت گرفته، اما ایران حق غنی‌سازی را خط قرمز خود می‌داند. این موضوع برای آمریکایی‌ها نیز واضح است. اکنون آمریکایی‌ها می‌خواهند فعالیت‌های هسته‌ای ایران را محدود کنند، و این مشخصاتی است که می‌تواند باعث سرعت مذاکرات شود.”
شفیعی همچنین به سؤالی پاسخ داد که چه مواردی می‌تواند مذاکرات را سخت و پیچیده کند: “احتمالاً دو طرف در کلیات به این نتیجه رسیده‌اند که موضوع هسته‌ای ایران تنها دستور کار است. با این حال، ممکن است در زوایای مختلف این موضوع اختلاف نظر بیفتد. به عنوان مثال، آمریکایی‌ها ممکن است معتقد باشند که ایران نباید غنی‌سازی انجام دهد، که این موضوع قطعاً قابل قبول ایران نیست.”
واologue ادامه داد: “گاهی اوقات ممکن است آمریکایی‌ها موافق غنی‌سازی باشند، اما مقدار آن مورد تفاوت نظر باشد. این ورود به جزئیات می‌تواند باعث اختلاف‌های جدید شود. با شرایط فشار زمانی که در مذاکرات وجود دارد، مذاکره‌کنندگان ممکن است تحت فشار باشند. در نهایت، ورود نظر کارشناسان در این مرز ناگزیر است. هنگامی که مذاکرات به مرحله فنی می‌رسد، تخصص‌های خاص نیاز است. به عنوان مثال، وزیر امور خارجه یا معاون‌هایش ممکن است تخصص خاصی در زمینه انرژی اتمی نداشته باشند و باید از کارشناسان سازمان انرژی اتمی استفاده کنند.”
شفیعی در نهایت گفت: “آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در جریان مذاکرات نقش مهمی دارد. این آژانس مسئول نظارت بر مسائل هسته‌ای است و می‌تواند رفتار طرفین را تنظیم کند. ورود آژانس به مذاکرات می‌تواند باعث تقویت مفاد توافق‌نامه و نزدیک شدن دیدگاه‌های ایران و آمریکا شود. در دوره برجام، آژانس در حاشیه مذاکرات بود، اما اکنون به‌طور فعال در متن مذاکرات شرکت می‌کند.”