سهیل نفیسی، آهنگساز و نوازنده گیتار، پس از گذشت ۷ سال از آخرین کنسرتش در ایران، دوباره به صحنه باز می‌گردد. نفیسی که در فروردین ماه سال جاری کنسرتی در لندن برگزار کرده، قرار است در کنسرت‌های آینده منتخبی از آثار خود را اجرا کند.
نفیسی که در سال ۱۳۴۶ به دنیا آمده، از نوآوران آهنگسازی و نوازندگی گیتار در حوزه موسیقی تلفیقی است. تمام رپرتوارهای اجرایی او متشکل از آهنگ‌های ساخته‌شده خودش است. بیشترین فعالیت‌های نفیسی به دهه ۸۰ بر می‌گردد. او تاکنون چهار آلبوم به نام‌های «ری را»، «ترانه‌های جنوب»، «چنگ و سرود» و «طرح نو» را به بازار رسانده است. قطعات این آلبوم‌ها بر پایه اشعار حافظ، شفیعی کدکنی، نیما یوشیج، سهراب سپهری و دیگران ساخته شده‌اند. تنظیم‌کننده این آلبوم‌ها نفیسی در تمامی آن‌ها بوده، به جز اولین آلبومش که در سال ۱۳۸۴ با همکاری کریستوف رضاعی انجام شده است.
آخرین آلبوم سهیل نفیسی، با نام «طرح نو»، در سال ۹۵ با ۱۷ قطعه منتشر و روانه بازار شد و در تابستان همان سال در تالار وحدت اجرا داشت. نفیسی، که معمولاً به تنهایی و با یک ساز عمل می‌کند، فلسفه کار خود را بر یک ساز و یک نوازنده متمرکز می‌کند، در برابر کارهای بزرگ ارکسترال یا گروه‌های موسیقی بزرگ.
بیشترین سال‌های زندگی نفیسی را در جنوب (بندرعباس) سپری کرده است. او در مصاحبه‌ای بیان کرده که زندگی در جنوب بر اجرای ساز و ریتم موسیقی‌اش تأثیر بسزایی گذاشته است. با گوش دادن به آثار او، تأثیر فرهنگ جنوب را در کارهایش به راحتی می‌توان حس کرد.
نفیسی در مصاحبه‌ای دیگر، درباره تأثیر انتخاب اشعار بر موسیقی‌اش توضیح داده: «موسیقی و شعر برای من هر دو عنصر همتراز هستند. شعر محوری است که فضا را می‌چرخاند و موسیقی ذهن شنونده را به این‌سو و آن‌سو می‌برد.»
یکی از کارهای ماندگار نفیسی، ترکیب اشعار حافظ با موسیقی معاصر است. او این ترکیب را با رویکردی نوین انجام داده است. به جای اینکه غزلیات را به صورت حریفانه اجرا کند، سعی کرده با تاکید بر واژه‌ها و گذاشتن سکوت بین کلمات، شنونده را به شکل جدیدی با شعر درگیر کند. او می‌گوید: «نمی‌خواستم غزل را به ترانه تبدیل کنم، بلکه سعی کردم آن را مانند ترانه بخوانم تا به گوش مخاطب امروزی بیشتر آشناتر باشد.»