در یک مراسم به بنای شهید جمهوری اسلامی ایران، که در مدرسه علمیه علوی قم برگزار شد، سید امیر حسین قاضی زاده هاشمی، رئیس بنیاد شهید دولت سیزدهم، در میان حضوران حرفی به مسئله معنویت شهادت پرداخت. او ادعا کرد که شهادت مرتبتی است که برخی از انسان‌های بی‌نظیر توسط خداوند برای مبارزه برای حق انتخاب می‌شوند. به نظر می‌رسد که آیت‌الله رئیسی یکی از این فرداکتنام بود.

آیت‌الله رئیسی، رئیس سده سیزدهم، به عنوان شخصیتی جهان‌شناخت که در نوجوانی به سیاست و مسیر روحانی متوجه شد، مطرح شد. او در دورانی که بسیاری از علما از عمل کشیده بودند، نقش مبارزه‌گری را بر عهده گرفت. این نشان‌دهنده باورهای آیت‌الله رئیسی بود که بر اساس آن معتقد بود که برخی مسائل اصلاحی نیازمند تغییر کامل هستند.

قاضی زاده هاشمی تأکید کرد که خودساختگی و عدم تکبر در شخصیت آیت‌الله رئیسی بازتاب یافته‌است. برای مثال، او ارتباط عمیقی با خواندن روضه‌خوانی داشت، هرچند در مقام‌های کلیدی قدرت به تضاد با نگاه برخی دیگران قرار داشت. این خودساختگی، که نشان‌دهنده حسن قصد و هدف بود، باعث شده تا آثار دولت ماندگار شوند و وجه تعبیری امیرکبیر به وی اعطا گردد.

سید امیر حسین قاضی زاده هاشمی بیان کرد که استفاده بهینه از زمان و انرژی به‌عنوان یکی از ویژگی‌های آیت‌الله رئیسی بوده‌است. دولت رئیسی در چالش‌های کشوری مانند کمبود انرژی توانسته به‌خوبی مدیریت کنند، اما باید توجه داشت که تولید انرژی هسته‌ای نیز اهمیت زیادی ندارد. او بر آن بود که برای پیشرفت کشور، باید به تولید برق اتمی جدی گرفت.

در ضمن، قاضی زاده هاشمی بحث رهبری نظامی در عصر ولایت فقیه را به مسایل رشد و مراقبت مربوط دانست. او تاکید کرد که مسئولیت اجرا بر عهده مردم است، و رهبری نیز قبول دارد که مردم آزمون و تجربه کنند. این تجربه‌گیری، که برخی را به تفاوت‌های بین مذاکرات و عمل بیشتر بیندازد، به مشارکت آگاه تری در نظام حاکم منجر می‌شود.

در پایان، قاضی‌زاده هاشمی به حوادث سال 1401 اشاره کرد و تأکید داشت که این حوادث نتیجه تلاش‌های بلندمدتها روشنفکران برای تغییر فکر ایرانیان بوده است. او بر این باور است که چالش‌های فرهنگی و تربیتی که طی سال‌ها حاکم شده بود، نمی‌تواند در یک یا دو سال م:convert: کافی کنند. با این حال، کارنامه شهید رئیسی در زمینه فرهنگ، قابل تایید است.