روزنامه اطلاعات در مقاله‌ای پیشاپیش خدمت احترامات خود را ارائه داد و تاکید کرد که اعتراضات آنلاین و ابرموجی نباید به سطحی بکاهید که آن را به «مبارزه از زیر لحاف» تعبیر کنید. متن ادامه داد که این نوع از اعتراض جدی نگرفته شود، ممکن است به سمت تحولات خیابانی هدایت شود.

مقاله به این نکته اشاره کرد که شبکه‌های اجتماعی امروزه به بستری برای بیان افکار و نظرات تبدیل شده‌اند. این فضای دیجیتال راه‌های جدیدی برای بیان نقد و انتقاد را فراهم آورده و بسیاری از اعتراضات مردم نیز در این حوزه مطرح می‌شوند. این موضوع دو نگرش متفاوت را به همراه داشته است.

برخی از دیدگاه‌ها این پدیده را با حمایت از مفهوم «شهروند خبرنگاری» تشویق می‌کنند و بر این باورند که بیان مشکلات جامعه در فضای مجازی یکی از مسئولیت‌های شهروندی است. این گروه انتظار می‌دارند که مسئولان به مسائل مطرح‌شده توجه نمایند و در حل پیش آمده آن‌ها نقش اساسی ایفا کنند.

از سوی دیگر، گروهی دیگر این فرایند را بیهوده می‌دانند و آن را نوعی تهرب از وظایف شهروندی می‌شمارند. این جمع معتقدند که چنین روشی خاصیت عمیقی در حل مشکلات جامعه به دست نخواهد داد و نباید با فعالیت‌های واقعی مقایسه شود.

با این حال، در جهان کنونی، نیاز به تعامل و گفتگو بیشتر از هر زمانی بوده است. حتی دولت‌های تمامیت‌خواه نیز به این نتیجه رسیده‌اند که گفت‌وگو و تعامل با جامعه بهتر از اقدامات قاهره‌ای است. جنگ نرم به جای ابزارهای نظامی استفاده می‌شود و اینترنت فرصت‌های بی‌نظیری برای انسان‌ها ایجاد کرده است.

در نهایت، مosity جوامع نه با اعتراضات خیابانی، بلکه با پذیرش اینترنت به عنوان فرصت اساسی و کاربرد آن در نظرسنجی و واکنش به نیازهای مردم، تعیین می‌شود. اگر دولت‌ها این فرصت را به خوبی استفاده کنند و به مشکلات مردم واکنش نشان دهند، مطمئناً نیاز به حل مشکلات در خیابان کاهش خواهد یافت.