پروژه “رویاشهر”، تازه‌ترین اثر انیمیشنی که اخیراً در سینماهای کشور اکران شده، داستان پیرامون یک کودک به نام آرات را روایت می‌کند. آرات به مطارحه‌ای می‌پردازد تا برای جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کند، پایدار و قهرمان شود. هر چند که در صنعت سینمای ایران، توجه به «قهرمان‌سازی» و الگو‌پردازی اولیه قهرمانان گاه ناپایدار است، “رویاشهر” در این زمینه از نمونه‌های برجسته و پیشگام شناخته می‌شود. این اثر تلاش دارد با ارائه قهرمانی مناسب، زمینه‌سازی برای آموزش مهاجرت‌های قهرمانی به نوجوانان و کودکان را فراهم کند.
محسن عنایتی، بعد از موفقیت‌های حاصل از انیمیشن “بنیامین”، داستان “رویاشهر” را روانه سینما کرده است. این داستان با لحنی تاریخی و تخیلی در عین حال اشاره‌های بسیار به وقایع معاصر و دنیای مدرن دارد. این فیلم با خلق شهرهایی مانند “رویاشهر” و “شیناشهر” و شخصیت‌های تناقض‌آمیز آن‌ها، نماینده تلاش‌های بسیار ایران برای مقابله با شکل‌ها و سیستم‌های اجباری و تسلیطی در شرایط فعلی جهان است. این تلاش‌ها از طریق ماجراهای متنوع آرات، ظاهر و بروز می‌یابند. آرات، با وجود ظاهری کم‌مثبت و رفتار ناهمگونی در ابتدا، با سربازی از جانب خانواده‌اش و دوستانش، در پی شکل‌گیری حضور قهرمانی او در روبه‌رودهای پیش‌روی جامعه او می‌داشته است. در عین حال داستان “رویاشهر” به سادگی و درک‌پذیر روابطی با مفاهیم دینی و معنوی چون ظهور و آخرالزمان را برقرار می‌کند که می‌تواند ظریف و جذاب برای آموزش به روح و ذهن نوجوانان و کودکان باشد.
از جنبه فنی، یکی از قوی‌ترین نکات “رویاشهر” کیفیت تخصصی و پررنگ تصویرسازی آن است که ویژگی‌های فیلم‌های مشابه در کشورهای پیشبردگر فناوری را نیز شامل می‌شود. این کیفیت نشان‌دهنده گام‌های پیشرفت بسزایی در صنعت انیمیشن ایران است. علاوه بر این، صداسازی‌ها و دوبله‌های فیلم با مشارکت هنرمندان برجسته مانند منوچهر والی‌زاده، میرطاهر مظلومی و اردشیر منظم، از کیفیت صوتی مناسبی برخوردار هستند و به شکوفایی فیلم کمک کرده‌اند. موسیقی متن فیلم به وسیله بهزاد عبدی به خوبی صحنه‌های ماجراجویانه را دوز می‌دهد و به سازوکار کلی اثر بیشتر حیات می‌بخشد.
به عنوان تهیه‌کننده، مصطفی حسن‌آبادی با حمایت از گروه‌هایی مانند شهرداری تهران، مجتمع مهوا و مرکز انیمیشن سوره، فضایی را برای ایجاد آثار انیمیشن با استانداردهای بالا فراهم آورده است. این حمایت‌های سازمانی و نهادی می‌توانند زمینه‌سازی برای تولید آثاری با متخصصیت‌های جهانی باشند که در جشنواره‌ها و بازارهای پویانمایی بین‌المللی قابل رقابت هستند.
نویسنده: فرهاد خالدی نیک، منتقد سینما