**خبرنامه هم‌میهن در مورد تغییر ساعات کار اداری تهران نوشت:**
**دیدارنیوز:** دولت مجبور شده است ساعات کار اداری در استان تهران را جلو ببرد. این تغییر در حالی انجام شده که ساعت برای بقیه امور روزانه همچون قبل است. این موضوع موجب ناهماهنگی‌های زیادی شده و زندگی روزانه مردم را تاثیر می‌دهد. مدارس، مغازه‌ها و سایر فعالیت‌ها با ساعات کار اداری ناهماهنگ می‌شوند.
**هم‌میهن در مقاله خود نوشت:** زمانی که از سیاست‌های ساده‌انگارانه به حرف می‌زنیم، در واقع چه چیزی را می‌گوییم؟ برای درک اثرات منفی این‌گونه تصمیم‌گیری‌ها، یک نمونه را بررسی کنیم.
از زمان‌های قدیم، انسان‌ها بر اساس طلوع و غروب خورشید زندگی می‌کردند. با طلوع خورشید کار را شروع می‌کردند و با غروب به خانه می‌آمدند. در زمستان حدود ساعت 7 صبح، و در تابستان حدود ساعت 5 صبح، کار را آغاز می‌کردند. با گسترش شهرها و شکل‌گیری ادارات، ساعات کار به صورت رسمی تنظیم شد و همه عرصه‌های زندگی بر اساس ساعت هماهنگ شدند.
با افزایش مصرف برق، ضرورت صرفه‌جویی طرح شد و تصمیم گرفته شد که در آغاز بهار ساعت را یک ساعت جلو بکشند و در آغاز پاییز به حالت اولیه برگردانند. این اقدام برای بهره‌برداری بیشتر از روشنایی روز بود.
ساعت یک مسئله قراردادی است. تفاوت افق شرعی در شرق و غرب ایران حدود یک ساعت است، اما ساعت برای همه یکسان است. مطالعات نشان داده‌اند که در شرایط جغرافیایی مختلف، این تغییر ساعات دارای صرفه‌جویی قابل‌توجهی در مصرف برق است. در ایران، این صرفه‌جویی به اندازه تامین کردن نیروگاه اتمی بوشهر است.
ردعکس‌های جغرافیایی و اقتصادی نیز وجود دارند. اصول‌گرایان تندرو به‌طور ضدعلی به این سیاست مخالفت کرده‌اند. احمدی‌نژاد در سال 1386 اجرای آن را دو سال متوقف کرد. بعداً، دولت رئیسی و مجلس در سال 1400 تصمیم گرفتند توقف اجرای تغییر ساعات را طرح کنند، و این طرح تصویب شد.
دولت سیزدهم مجبور شد ساعات کار را جلو بکشد تا از قطعیاً برق جلوگیری کند، اما حاضر نبود با قانون زیان‌بار مخالفت کند. حالا، دولت پزشکیان درخواست اجرای تغییر ساعات را با دوفوریتی ارائه کرد. اگر این تغییر با تأخیر انجام شود، مفید نخواهد بود. مجلس با رد فوریتی لایحه، آن را کنار گذاشت.
این تغییرات موجب ناهماهنگی‌های ترافیکی و رفت‌وآمد شده‌اند. شهرداری هم می‌خواهد طرح ترافیک را براساس ساعت رسمی اجرا کند، که موجب اختلالات بیشتری خواهد شد.
این مسائل ناشی از سیاست‌زدگی و رویکرد غیرعلمی برخی نمایندگان است که در بدترین حالت، هدف آنها ایجاد مشکلات برای دولت و مردم است. در حالت بهتر، این رویکرد آنها مانع تصویب قوانینی مفید برای جامعه و صرفه‌جویی است. برخی از آنها با سیاست‌های بدترین ممکن به شعار وفاق رئیس‌جمهور پاسخ می‌دهند. گویی این اقدامات با مصلحت عمومی و ملی همخوانی ندارند.