حسین شریعتمداری در نوشتهای در روزنامه کیهان، به موضوع مذاکرات که بین ایران و آمریکا در حال برگزاری است، اشاره کرده و نظر خود را بیان کرده است. شریعتمداری معتقد است که آمریکا مذاکرات را نه برای حل مشکلات، بلکه به عنوان یک روش برای مقابله با موجودیت ایران اسلامی استفاده میکند. وی بر این باور است که این نگاه آمریکایی به مذاکرات، حاکی از آن است که ایالات متحده نمیتواند از این مذاکرات نتیجهای به نفع خود به دست آورد.
شریعتمداری همچنین اظهار داشته است که واگراییهای آمریکا در مذاکرات ناشی از عدم توانایی برای پذیرش صرفنظر ایران از حق غنیسازی بدون مرز، که در NPT به رسمیت شناخته شده است، و از سوی دیگر، عدم意欲 آمریکا برای لغو تحریمها، که مانند یک اهرم علیه ایران اجرا میشوند. این واگراییها از این رو موجب میشود که هر دو طرف با انگیزههای مختلف به مذاکره بلوغ یابند و هدفهای متفاوتی را دنبال کنند.
وی ادامه داده است: «آمریکا از مذاکره برای دستیابی به اهداف خود، که از جمله آن، ایجاد آشوب و فتنهانگیزی در داخل کشور است، استفاده میکند. مواضع متناقض آمریکا درباره مذاکرات نشاندهنده استفاده این کشور از ترفند «کجدار و مریز» برای دستیابی به هدف نهایی خود است. ضربآهن گرفتن شرایط اقتصادی و معیشت مردم از طریق شرطی کردن و گره زدن آنها به مذاکرات، یکی از اهداف مهم آمریکا است.»
شریعتمداری همچنین به نقشی که جریانهای سیاسی داخلی و مافیای اقتصادی در این فرآیند به عهده دارند، اشاره کرده است. وی معتقد است که این جریانها به صورت همگام از مدتها قبل فعال شدهاند و نقش ستون پنجم آمریکا را در داخل کشور ایفا میکنند. وی حامیان داخلی مذاکره را که معتقدند مشکلات اقتصادی کشور با مذاکره با آمریکا قابل حل است، متهم کرده است و تأکید کرده است که این جریانها و مافیای اقتصادی باعث تغییرات ناامنی در قیمت کالاها و نرخ ارز شدهاند.
در پایان، شریعتمداری معتقد است که برخورد دوگانه و متناقض آمریکا، که مانع تصمیمگیری جدی ایران برای توقف یا ادامه مذاکرات است، به عنوان ضعف اصلی آمریکا شناخته میشود. او انتظار دارد که مسئولان کشور مذاکرات را به اعلام نظر صریح آمریکا درباره مذاکرات و آنچه از آن انتظار دارند، مشروط کنند. این روش، علاوه بر حفاظت از منافع ملی، میتواند آمریکا را به عنوان برهمزننده مذاکرات معرفی کند و نقش تروفندها و برخورد دوگانه آمریکا را از بین ببرد.