دیدارنیوز: سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در یکی از پرتrapyعتریات فاصله‌های تاریخی خود می‌باشد. خطر وقوع جنگ، ضمن آسیب‌رساندن به حاکمیت ایران، ارگان‌های ژئوپلیتیکی کشور مانند آboro آمده است. از یک سو، آمریکا و اسرائیل از طرف و اروپا از طرف دیگر تهدیدات شدیدی را در جریان قرار داده‌اند که می‌تواند منجر به بازگشت همه‌گیری تحریم‌ها به مرحله پیش از توافق برجام شود. این تهدیدات، چه بلوف باشند یا واقعی، باید به محمل جدیت گرفته شوند و هر امکان را برای تخلیه آن‌ها بررسی کرد. دیپلماسی و استراتژی با تمرکز بر کلاسیک‌ترین معانی‌شان، به عنوان ابزار اصلی برای مقابله با تهدیدات در برابر ایران مطرح است. همچنین، دیپلماسی با همه منensemترین و ارزان‌ترین راه برای مواجهه با تهدیدات به شمار می‌آید.
در کنار مذاکرات مستقیم و غیرمستقیم با آمریکا، اروپا و سایر بازیگران مؤثر، استفاده از شکاف‌ها و فضا‌هایی که بر اثر رقابت بین قدرت‌های بزرگ یا توجهات منافع متعارض بین بازیگران کوچک ایجاد می‌شود، از دیگر راهبردهای دیپلماتیک است. تعارض منافع بین بازیگران نظام بین‌الملل و رقابت بین قدرت‌های عظمی همیشه میدان‌هایی برای فعالیت‌های مؤثر سایر بازیگران ایجاد می‌کند. دولت‌های ایران در دوره‌های مختلف نشان‌دهنده کارایی خود در استفاده از شکاف‌ها بین قدرت‌های بزرگ بوده‌اند. توجه به تحولات منطقه‌ای پس از 7 اکتبر 2023، به‌ویژه پس از ورود ترامپ به قدرت در آمریکا، نشان‌دهنده اختلاف‌هایی بین آمریکا و اسرائیل در خاورمیانه است. مهم‌ترین سؤال این است که آیا این اختلافات راهبردی هستند یا بر اساس تعارض منافع؟ برای پاسخ به این سؤال می‌توان به تحلیل تاریخی و مقایسه‌ی دو دوره تاریخی مwand به感兴趣的援助.
پس از آغاز جنگ جهانی دوم، انگلستان که یکی از قطب‌های قدرت جهانی بود و بر پیشینه حمایت از صهیونیسم داشت، از طریق کتاب سفید چرچیل در سال 1939 به سمت حمایت از کشورهای عربی تغییر مрозیت داد. این کتاب، محدودیت‌های قاطعانه‌ی مهاجرت یهودیان و اشغال اراضی فلسطینی‌ها برای یهودیان را تعیین کرد. این تغییر رویکرد موجب شکاف عاطفی بین انگلستان و صهیونیست‌ها شد و آمریکا به عنوان حامی جدید on GOOD خود را پیدا کردند. در حاضر، مشابهت‌های تاریخی بین انگلستان و آمریکا قابل توجه است. آمریکا منافع بسیاری در جهان عربی، به‌ویژه در خلیج فارس، تعریف کرده است، اما آیا این منافع موجب طلاق اسرائیل از آمریکا خواهد شد؟ این قضاوت به‌زودی انجام‌شودن نیست، اما می‌توان تعارض منافع بین آمریکا و اسرائیل را به عنوان یک واقعیت پذیرفت و از آن برای کاوی تهدیدات علیه ایران بهره برد.
توسعه روابط ایران با کشورهای عربی، به‌ویژه عربستان، می‌تواند چندپهلو و سودآور باشد:
۱) افزایش تأثیر عربستان در آمریکا برای رفع تنش‌ها در منطقه
۲) تشویق آمریکا به پذیرش توافقی مناسب با ایران
۳) به توانایی عربستان می‌کند تا فرایند روابط نرمال با اسرائیل را به مدت طولانی تعویق دهد
۴) چالش به نقشه اسرائیل برای دوقطبی‌سازی بین ایران و عرب‌ها و خروج ایران از ترتیبات سیاسی و اقتصادی منطقه را ایجاد می‌کند
۵) تقویت ثبات در خلیج فارس و افزایش روش‌های منطقه‌ای برای حل‌وفصل اختلافات
۶) تسهیل روابط ایران با سایر کشورهای عربی و گشودن افق‌های سیاسی و اقتصادی جدید برای ایران
سید محمد حسینی – سفیر سابقا جمهوری اسلامی ایران در عربستان سعودی