چند روز پیش، شبکه‌های اجتماعی با یک خبر برخورد کردند که در نگاه اول به نظر یک شوخی می‌رسید. این خبر به دلیل نقل شدن توسط رسانه‌های ضدانقلابی، از آغاز تردیدها را بر سر صحت آن برانگیخت. با این حال، تحقیقات و بررسی‌های انجام شده و رونمایی تصاویر، به تدریج مصداق آن خبر کذایی را تایید کردند. این خبر مربوط به ساخت یک مکان شبیه جهنم با استفاده از آتش واقعی در شهرستان فومن اعلام شده بود، که فرمانده سپاه این شهر هم از آن خبر داده بود.
ساخت این مکان، که باعث حیرت و تعجب بسیاری شد، هدف و مقصدهای مشخصی را پشت سر خود داشت. این پرسش‌ها مطرح شدند: چه هدفی از این کار وجود داشت و چه کسی ایده آن را داد؟! اینکه چرا در شرایط حساس و شوریده اجتماعی و اقتصادی، به انجام چنین پروژه‌ای پناه برده شده بود؟!
به گزارش پایگاه خبری بولتن نیوز، از هنگامی که این خبر اعلام شد، چند مسئله در ذهن نویسنده مشغول شد. در ابتدا به ذهن آمد که بر چه اساسی، چنین تصمیم نابجایی در این شرایط گرفته شده و هدف از آن چه بوده است؟ آیا قرار بود به مردم با دیدن جهنم ترس ورود به گناه را بدهند؟ آیا پس از سال‌های کار فرهنگی و ارشادی، به نظر می‌رسید تنها راه هدایت مردم نگارش صحنه‌های ترسناک از جهنم است؟! یا اینکه این کار در استان حساسی مثل گیلان، که با مشکلات اقتصادی و اجتماعی برخوردار است، انجام شده‌است؟
همچنین، تصویرسازی جهنم توسط سازندگان این فضا، یکی دیگر از مسائلی بود که دغدغه‌ای شدید ایجاد کرد. فارغ از طبیعت تمثیلی برخی مفاهیم، این سوال هم مطرح بود که با چه پشتوانه تکنولوژیکی قرار بود جهنم را برای مردم بازسازی کنند؟! نتیجه‌ی کار همان نمایش‌های ساده‌ای بود که در ویدیوهای منتشر شده نشان داده شده‌است: چند مشعل آتش و نور قرمز، همراه با افکت‌های صوتی، تمامی این همه بود. این نمایش‌ها نه تنها اهداف خود را ندام برآورده کردند، بلکه برای برخی مایه خنده شدند.
به قول حکایت معروفی که سعدی نقل کرده بود، به گروهی از افراد هم باید گفت که برای خاطر خدا، همین کارهای فرهنگی را نکنند. این روش عملی که در برخی موارد به کار گرفته می‌شود، بیش از اینکه نتایج مثبتی داشته باشد، ضرر جهشters دارد. نباید به عنوان یک کار فرهنگی، ادعا کنیم که چون توان Playboy این کار را نداریم، حداقل بخشی از آن را انجام دهیم. اجرای ناقص برخی از کارها به نتیجه‌ی مشابه این کار در فومن ختم می‌شود. علی‌رغم این که سازندگان این فضا می‌توانند با رپورتاژ در رسانه‌ها، این کار را به عنوان یک دستاورده معرفی کنند، اما واکنش‌های گسترده و ناامیدکننده به این اتفاق، وسیله‌ای برای پنهان کردن واقعیت مسائل نیستند.