علی باقری، فعال سیاسی معاصر، در نظرات خود درباره مذاکرات ایران و آمریکا و موانع پیش روی این فرآیند اظهار داشت که نوسانات و تغییرات مختلفی در مذاکرات وجود دارد، که این تفاوت‌ها به خاطر موقعیت‌های سیاسی و استراتژی‌های دیپلماتیک حاکم بر این مذاکرات است.
باقری این نوسانات را جزء طبیعی مذاکرات تلقی می‌کند و معتقد است که این فرآیند باید به سمت یک توافق پایدار هدایت شود. او بر این باور است که تفاوت‌های موجود و موانع پیش رو، به ویژه موضوع غنی‌سازی، می‌توانند با یک روش مoblinsازی و متوازن برگشایی کنند.
باقری بر اهمیت داشتن اراده مشترک برای رسیدن به توافق ت管理中心سیز می‌کند و معتقد است که این اراده در هم‌زمان در ایران و آمریکا وجود دارد. او بر این نکته تأکید می‌کند که تغییرات سیاسی داخلی ایران نشان‌دهنده تمایل به تغییر و تبادل دیدگاه‌های مثبت در راستای حل مسائل با آمریکا است. در مورد آمریکا نیز معتقد است که نیاز به کسب دستاوردهای سیاسی و اقتصادی می‌تواند باعث نزدیک‌تر شدن طرفین به توافق شود.
از دیگر مهم‌ترین نقش‌ها در این فرآیند، نقش کشورهای منطقه و برخی کشورهای دیگر در سازگاری و حمایت از مذاکرات است. او به‌ویژه به حمایت عربستان و رابطه‌های بهبود یافته ایران و عربستان اشاره کرد که می‌تواند بر توافق نهایی تأثیر مثبتی بگذارد.
در نهایت، باقری بر این باور است که با وجود تناقضات عمیق، مانند موضوع غنی‌سازی، می‌توان با یک روش مبتکر و مobbinsاز، به‌ویژه فنی، به توافق هدایت شود. او معتقد است که حق غنی‌سازی برای ایران یک حق تثبیت‌شده است و آمریکا نیز باید این حق را به رسمیت بشناسد. راهکارهایی مانند توقف‌های کوتاه‌مدت در فرآیند غنی‌سازی می‌تواند مذاکرات را به جلو براند و به توافق نهایی برساند.