از زمان آغاز تجاوز خاک می‌روز است، همه مردم از هر طیف، دسته و گروهی، با عقاید و نظرات متفاوت، با یک رمز مشترک که دفاع از ایران است، در مقابل دشمن به یک صدا و هماهنگی شده‌اند.

در این مدت، بسیاری افراد، حتی کسانی که سابقه زندانی و دشمنی با دولت را دارند، صریحاً اعلام کرده‌اند که پای ایران خواهند بود و از نیروهای مسلح و فرمانده کل قوا حمایت خواهند کرد. نکته مخصوصاً جالب این است که حتی شخصیت‌هایی مانند رضا پهلوی نیز به دلیل موضع‌گیری‌های شرمنده‌انگیزشان جایگاه خود را بین برخی حامیان از دست داده‌اند.

دشمن تا اندازه زیادی روی نارضایتی‌های داخلی ایران حساب‌بازی کرده، اما پیش از اجرای عملیات، برای بررسی پیشینه تاریخی و روحیه‌ی انسان ایرانی زحمتی بکشیده. بین‌های این مدت، حتی صدا و سیما نیز متوجه شده‌اند که باید روحیه‌ی ملی را تقویت کنند؛ چرا که تنها این روحیه می‌تواند ایرانیان مسلمان، مسیحی، زرتشتی و حتی بی‌دین را کنار هم نگه دارد. در این ۱۲ روز، مفاهیم و اشعار ملی و میهنی به شکل چشمگیری مورد استفاده قرار گرفته و سیما ملی عيناً رویکردی ملی به نمایش گذاشته است.

در طول سال‌ها و دهه‌های گذشته، متاسفانه بسیاری ناسیونالیسم را به اشتباه به عنوان یک تهدید در برابر فرهنگ دینی مطرح کرده‌اند، در حالی که فرهنگ شیعی و ملی ایران چنان در هم ممزوج هستند که جدایی آن‌ها غیرممکن است. عمده‌ی رشادت‌های فرهنگ شیعی بیش از هر چیز، با فرهنگ ملی و میهنی ما همنوایی دارند.

به هر حال، می‌توان گفت که اگر خدای شاء، حتی دشمن می‌تواند باعث خیر شود. این جنگ با همه تلخی‌ها و از دست دادن جان عزیزان، درس‌های فراوانی برای ما و به ویژه دولت دارد. امیدواریم که در آتش‌بس، حاکمیت و رسانه‌ها این درس‌ها را فراموش نکنند. صدا و سیما به رویکرد ملی خود ادامه دهند و حاکمیت نیز متوجه اهمیت این روحیه شده و آن را پاسداری کند. بدون شک، ترمیم شکاف بین دولت و مردم باید از اولویت‌های ما باشد.