نامه‌ای از حقوقدان ایرانی به همتای فرانسوی: «روح بشریت از عدالت بسیار فراتر از ویزیت‌کارت است»

جناب برو عزیز،
ممنون از مهربانی شما
علмирیختی حقوقی علمریختی عدالتی است که از فرد آغاز می‌شود. در هر زمان که عدالت به صورت نشانه‌ای بر روی کت شکل بگیرد، نام آن تجارت است.
از طریق نوشته‌های پدر شما، روح عدالت دلگرم شدم. می‌مانم ممنون از توضیحات شما در مورد حقوق بین‌الملل و پذیرش خطا در دادگاه.
لیکن جبران خسارت جانی، مالی و معنوی یک فرانسوی از یک جنایتکار حتی در خارج از فرانسه نیز به حقوق داخلی پیوند دارد. به نظر من، عدالت نیازمند محبت است، و همگی قربانیان جنگ دوست من هستند، از جمله فرانسوی‌ها.
پس از جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه توسط آلمان، این کشور با همکاری آمریکا و تلاش‌های ژنرال دوگل به آزادی رسید. تقسیم مجدد کشورها پس از جنگ و تأسیس سازمان ملل با حق وتو توسط آمریکا، توضیح می‌دهد چرا فرانسه از آمریکا پیروی می‌کند. حتی زمانی که برای چند دلار به عدالت حمله می‌کند. این نشان‌دهنده جوانی و نوظهور بودن کشور است. در مقابل، کشوری با ارث فرهنگی مانند ایران یا فرانسه، برای پول هر کاری نمی‌کند.
البته، مردم فرانسه و آزادی‌خواران از این روند جدا هستند. روح عدالت که مشترک تمام انسانیت است، حتماً پیروز خواهد شد. این قاعده الهی تغییر نخواهد کرد.
اعتدال‌گراان جهان می‌دانند که رژیم صهیونیستی یک حکومت غاصب است که پس از جنگ جهانی دوم و با حمایت آمریکا و بریتانیا برای تصرف منابع خاورمیانه با هدف برداشتن درد یهودی‌ها از آلمان ایجاد شده است. این رژیم در ۷۰ سال گذشته جنایات متعددی کرده و برخورداری‌های پاکسازی توسط اسرائیل ادامه دارد.
حقوقدانان، از جمله داوران و وکلا، باید به‌رغم مناصب دولت‌ها سعی کنند تا عدالت را تثبیت کنند و حقوق را از سیاست‌های فساد شده جدا کنند. در اروپا نیز می‌توان اقداماتی را برای ثبت حقوق قربانیان این رژیم، به‌ویژه نتانیاهو، انجام داد.
تاریخ نشان خواهد داد که در ۲۰ سال آینده، اسم این رژیم جنایتکار اسرائیل نخواهد ماند، و آینده فلسطینیان توسط خود کشور آن‌ها تعیین خواهد شد. حتی اقدامات کوچک و فردی نیز به وظیفه‌ای وجدانی است و تاریخ این وظیفه را در می‌شمارد. زیرا مسیر تاریخ توسط می‌خواه الهی معین شده است.
در این ارتباط، مجدداً این سؤال را مطرح می‌کنم: آیا در حقوق فرانسه راهی برای جبران خسارات ناشی از جنایات در خارج فرانسه برای یک فرانسوی وجود دارد، مانند آنچه در حقوق ایران میسر است؟
در نهایت، دوباره ممنون از لطف شما. حیات در اینجا به جریان خود ادامه دارد: ترجمه می‌کنم، فرش بافی می‌شود، و خانه‌ای زیبا مانند قصرهای کوچک فرانسه در شمال در حال ساخت است، و بلبلان می‌خواند، اگرچه صدای آن‌ها از گرامی دست‌اندازی‌ها و قربانی‌های مادی و معنوی مملکت ما پر از غم است.
تقدیم نهایی،
حمید عیدی‌نجف‌آبادی

در ادامه نسخه فرانسه این نامه را نیز منتشر می‌کنیم:

**Cher M. Bore,
Je vous remercie pour votre bienveillance.
Le monde du droit est celui de la justice, qui commence par l’individu. Tant que la justice reste un symbole matériel comme le pin’s d’un avocat, son nom est celui du commerce.
À travers les écrits de votre père, j’ai perçu son âme emplie de justice. Merci de vos explications concernant le droit international et les recours en justice.
Cependant, l’indemnisation des préjudices corporels, moraux et matériels subis par un citoyen français à l’étranger, reste une affaire du droit interne. Selon moi, la justice commande une bienveillance, et tous les victimes de guerre sont mes amis, y compris les Français.
Après la Seconde Guerre mondiale et l’occupation allemande, la France s’est libérée grâce au soutien des États-Unis et aux efforts du général de Gaulle. Il est compréhensible que la France suive les États-Unis, même lorsqu’ils imposent leur volonté et combattent la justice pour quelques dollars. Cela reflète le jeune âge et l’établissement récent de ce pays. Un pays avec un patrimoine ancien comme l’Iran ou la France, n’a pas vendu son âme au diable pour de l’argent.
Pour autant, le peuple français, les amoureux de la liberté, sont en décalage avec ce discours. L’âme de la justice est universelle et prévaudra, car c’est une tradition divine qui ne change pas.
Les penseurs libres du monde savent que le régime sioniste est un régime cancéreux, illégitime et usurpateur, né d’un plan anglo-américain et soutenu par l’Europe pour s’emparer des ressources du Moyen-Orient, en prétextant les crimes nazis. Depuis 70 ans, ce régime opprime le peuple palestinien et développe des ambitions impérialistes.
Les juristes, juges et avocats, peuvent œuvrer pour le règne de la justice, indépendamment des postures étatiques, et séparer le droit de la politique corrompue par l’argent. En Europe aussi, des actions peuvent être entreprises pour faire reconnaître les droits des victimes de ce régime, en particulier face à Netanyahu.
L’histoire retiendra que dans 20 ans, ce régime criminel n’existera plus, et que le destin des Palestiniens sera décidé par le peuple palestinien. Même les petites actions individuelles sont une manière d’honorer sa conscience et de rester du bon côté de l’histoire, qui est guidée par la volonté divine.
Dans cette perspective, je réitère ma question : le droit français prévoit-il une possibilité de réparation pour un citoyen français ayant subi des dommages causés par un individu criminel, comme c’est possible en droit iranien ?
Enfin, je vous remercie à nouveau. La vie continue ici : je fais des traductions, des tapis sont tissés, et ma maison du nord, semblable à un petit château français, est en construction. Les rossignols chantent, malgré le chagrin dans leur voix face aux souffrances des enfants, des femmes, des savants et des militaires.
Avec mes salutations distinguées,

Hamid Eid Najaf Abadi