دیدارنیوز: «انسجام ملی» عبارتی است که چه در دوران جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل و چه اکنون و در دوران آتش بس بار‌ها از سوی کارشناسان و تحلیلگران مطرح شده است. فارغ از اهمیت این عبارت در مفاهیم اجتماعی و سیاسی، نوع رویکرد فعلی تصمیم گیران نسبت به این مفهوم نیز حائز اهمیت است.

اکنون پرسش‌های مهم جامعه امروز شامل این موارد است که ضرورت انسجام ملی و لازمه‌های حفظ و تقویت ان در برابر دشمنان چیست و چگونه می‌توان به این انسجام به طور دائم و پایدار دست یافت؟ محمدعلی ابطحی، فعال سیاسی اصلاح طلب و عضو مجمع روحانیون مبارز به این پرسش‌ها پاسخ داده است.

اسرائیل و آمریکا روی عدم انسجام ملی طمع ورزیده بودند

محمدعلی ابطحی به فرارو گفت: «موارد متعددی در یک دهه اخیر به عنوان بحران در کشور رخ داده است که حل این بحران‌ها به همین انسجام ملی نیاز داشت. اندیشمندان زیادی هم در طول سال‌های اخیر مدام تاکید کرده‌اند که راه حل عبور کشور از بحران همین انسجام ملی است. اما این هشدار‌ها و تاکید‌ها در زمان مناسب شنیده نشده است و به سمتی رفته که این روز‌ها در شرایط جنگ با اسرائیل و آمریکا و ادعا‌های آنها دیدیم همین انسجام ملی چگونه مملکت را حفظ کرد.»

وی گفت: «قطعا اسرائیل و آمریکا، روی عدم انسجام داخلی و ملی طمع ورزیده بودند و تصور می‌کردند با حمله نظامی و بمباران‌های خود و با برخورد‌های تسلیحاتی، موفق خواهند شد کشور را به سمتی ببرند که مردم وارد خیابان‌ها شده و جامعه به سمت اعتراضات و سپس تضعیف یا حتی تغییر حاکمیت حرکت کند. آن‌ها پیام این عدم وجود انسجام داخلی را بر اساس تصوراتی که از ماه‌های گذشته در آنان ایجاد شده بود دریافت کرده بودند. اکنون نیز، چارچوب کلی انسجام ملی که اتفاقا بار‌ها مورد تاکید رهبری هم قرار گرفته، به صورت ظاهری پذیرفته شده است، اما مسئله این است که اگر واقعا قرار باشد از بحران موجود عبور کنیم، باید این کار به شکل عملیاتی انجام شود.»

وی افزود: «به طور ویژه معتقدم رسانه‌ها در این زمینه نقش مهمی دارند. رسانه ملی موظف است چهره‌ها و مدیرانی را که در این سال‌ها مدام علیه انسجام ملی صحبت کرده‌اند و دیدگاه‌های افراطی گری را ترویج کرده‌اند، از جلوی چشم مردم دور کرده و اختیارات آنان را کم کند. همچنین باید یک اعتماد عمومی نسبت به پذیرش همدلی و همراهی مردم ایجاد شده باشد. این راه حلی است که باید مدیران کشور درباره آن هر چه زودتر تصمیم بگیرند. فارغ از زحماتی که رسانه ملی طی دوران جنگ با تخریب ساختمان شیشه‌ای متحمل شد، اما آنتن داران صدا و سیما، هنوز این باور را به مردم القا نمی‌کنند که به انسجام ملی باور قلبی دارند.»

صدا و سیما به سمت تغییرات اساسی برود نه شوآف‌های مقطعی و گذرا

این فعال سیاسی اصلاح طلب، در ادامه گفت: «بار‌ها در طول بحران‌ها دیده‌ایم که صدا و سیما به شکل موقتی تغییر رویکرد می‌دهد و از پخش موسیقی‌های بی سابقه تا حتی پخش افراد کم حجاب و بی حجاب هم رخ می‌دهد، اما معتقدم این نوع اقدامات تاثیر خاصی بر جامعه ندارد، مگر این که این احساس به مردم داده شود که این حرکات و این تغییرات، واقعی، عمیق، پایدار و استراتژیک است. اکنون شاهد این رفتار دوگانه از سوی صدا و سیما شده‌ایم که از یک سو صحبت‌های متفاوت و موسیقی‌های جدید مطرح می‌شود و از سوی دیگر، یک نفر در صدا و سیما آمده و از آغل حرف می‌زند؛ بنابراین در چنین شرایطی آن چه از دید من اهمیت بسزایی دارد، ایجاد باور در مخاطبان است. نه شوآف‌های مقطعی و گذرا.»

وی افزود: «مسئولین، چهره‌های تاثیرگذار و اساتید باید آن چه به قول لاریجانی خالص سازی بود و در دوران دولت سیزدهم در نهاد‌های مختلف رخ داد را باطل کرده و نهاد‌ها و سازمان‌های مختلف به ویژه در بخش علمی و فرهنگی را به سمت دعوت از اساتید و فرهیختگان حوزه‌های مختلف سوق دهند، حتی اگر این اساتید و چهره‌های سرشناس، افکار متفاوتی دارند، اما باید فرصتی برای در کنار یکدیگر بودن و همکاری مبتنی بر وفاق ملی داشته باشند. در واقع این وفاق باید هم در مدیریت و هم در تصمیم گیری و تصمیم سازی و هم در تعیین استراتژی وجود داشته باشد و افرادی با اندیشه‌های گوناگون فرصت برابری برای نقش آفرینی در جامعه سیاسی کشور، مراکز تصمیم گیری و سایر نقاطی داشته باشند که این تنوع آرا می‌تواند تعیین کننده باشد. اگر این اتفاق رخ دهد و دوره وفاق ملی جایگزین دوره خالص سازی شود، یا به عبارتی دقیق‌تر اگر ایده‌های ریشه‌ای که از آغاز کار دولت چهاردهم بر آنها تاکید می‌شد، مجال اجرا پیدا کنند، می‌توان انتظار داشت که کشور انسجام ملی را حفظ کرده و پیش ببرد.»