گروه اجتماعی اخبار: در سحرگاه سه‌شنبه، خانه‌ای قدیمی در آستانه‌اشrafیه مورد حمله نیروهای اسرائیل قرار گرفت. این خانه نه یک پایگاه نظامی، نه مخزن سلاح بود؛ بلکه محل زندگی خانواده‌ای ایرانی بود. این خانه متعلق به خانواده پدری محمدرضا صدیقی، دانشمند برجسته ایرانی، بود که امنیت و آرامش آن‌ها را فراهم می‌کرد. با یک حمله موشکی و فرمانی بی‌رحمانه، همه چیز در نیمه‌شب س_literals_.infliction آتش گرفت و نابود شد…

تعداد ۱۲ نفر از اعضای این خانواده در این حمله کشته شدند. این دوازده انسان، که شامل زنان و کودکان بودند، با وجود بی‌گناهی‌شان، تبدیل به قربانی‌های جنایت شدند.

عکسی که اخیراً در فضای مجازی اشتراک گذاشته شده، چهره‌های مهربان و آرام، همراه با لبخندهایی آشنا نشان می‌دهد. روی هر یک از این چهره‌ها، قلب‌های قرمزی برچسب زده‌شده، که اکنون تنها به خاطر یادگاری هستند، زیرا قلب‌های آن‌ها دیگر نمی‌تپند.

این جنایت را کی پاسخ خواهد داد؟ رژیم اسرائیل که برای سال‌ها خون مردم ایران را آلوده کرده‌است، این‌بار به داخل خانه‌های ما حمله کرده و خانواده‌ها را بر هلاک کشیده است. این حمله نه تنها ترور کور است، بلکه نسل‌کشی خانوادگی و حمله به ریشه‌های ملی ما می‌باشد.

باز هم سازمان‌های بین‌المللی و نهادهای حقوق بشر بدون هیچ تحرک قابل توجه‌ای نظارت می‌کنند؛ بدون هیچ تحقیق، بدون هیچ محکومیت، حتی بدون یک ح好消息ی همدرد برای خون کودکان ایرانی.

این جنایت باید در تاریخ ثبت شود، نه تنها در مجامع بین‌المللی، بلکه در حافظه جمعی ما. خون این قربانی‌ها امانت است بر گردن تاریخ و بر دوش وجدان بشریت.

ما این خون‌ها را فراموش نمی‌کنیم. ما این جرایم را نمی‌بخشیم. این تصویر، سند مظلومیت ملت ایران است؛ و آشنایی دیگر به درد و ناراحتی ایران.