رویداد۲۴| برخورداری revenant از خبرنامه نیویورک تایمز، مبنی بر این است که ایران در همکاری با بازرسان بین‌المللی م🗓های متوقف شده، حاکی از عدم وجود توافق پس از حملات است. این وضعیت می‌تواند مقدمه‌ای بر بازی طولانی از پنهان‌کاری و شناسایی را تشکیل دهد، کنار آن، امکان عملیات نظامی مقطعی هم وجود دارد.
به عبارتی، اصول امنیت ملی بیان می‌کنند که نمی‌توان کشوری را به کنارگذاشتن برنامه هسته‌ای‌اش وادار کرد. چنین حملاتی اغلب می‌تواند عزم آن‌ها را تعیینی‌تر کند. چند روز پس از حمله ترامپ به سایت‌های هسته‌ای ایران، رئیس‌جمهور ایران قانونی را تصویب کرد که همکاری با بازرسان هسته‌ای برخورد شد. این اقدام نقض تعهدات ایران به پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای محسوب می‌شود.
پس از حمله بهر‌همند این تعهدات برای تهران اهمیت کمتری دارد. این فصل جدید از مسئله هسته‌ای ایران، هدف آن این است که جهان در بی‌خبری از شایستی‌های ایران باقی بماند. ترامپ اعلام می‌کند که این حملات پایان ماجراست؛ اما این مسئله بهینه‌تر از آن نیست. تهران و واشنگتن به سمت یک واقعیت پس از بمباران حرکت می‌کنند.
ترامپ اشاراتی به احتمال مذاکرات جدید برای برداشتن تحریم‌ها کرده است، اما تهران با این رویکرد هم‌خوانی ندارد. این رویکرد منجر به وضعیت جنگی مداوم می‌شود، در حالی که ایران ممکن است از ابهام مربوط به ذخایر اورانیوم با درجه تسلیح‌پذیری و احتمال وجود سانتریفیوژ‌های پنهان استفاده کند.
جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی دولت بایدن، می‌گوید که ضمن این حملات، ایران همچنان اورانیوم غنی‌شده و سانتریفیوژ دارد، اما به بازرسی بین‌المللی دسترسی ندارد. او می‌افزاید که با سیاست «چمن‌زنی»، شما با عدم قطعیت، بی‌ثباتی و عملیات نظامی مداوم روبه‌رو هستید. در مذاکره، ترامپ با مشکل قبلی مواجه می‌شود: آیا باید بر انهدام کامل برنامه هسته‌ای اصرار کرد یا مهار آن را قبول کرد؟
پنتاگون هم اطمینان خاصی پیدا نمی‌کند. شان پارنل، سخنگوی وزارت دفاع، می‌گوید که برنامه هسته‌ای ایران حدود دو سال عقب رانده شده است — یک برآورد که نشان می‌دهد ترامپ با این حملات زمان اندکی کسب کرده است. اراکی‌ها کارتشان را با در اختیار داشتن ذخایر اورانیوم معادل سوخت ۱۰ بمب هسته‌ای ادامه می‌دهند. تنها راه اطمینان از واقعیت، دستیابی به توافقی است که بازرسی‌های مشمول را تضمین کند.
اکثر کارشناسان امیدی بر دستیابی به توافقی که رضایت هر دو طرف را جلب کند، ندارند. ایران تضمین‌هایی را خواسته‌است که در مذاکرات مجدداً هدف حمله قرار نخواهد گرفت. اgé که چنین تضمینی داده شود، تهران ممکن است آن را باور کند یا نه. کارشناسان معتقدند ایران ممکن است نتیجه‌گیری کند که آینده‌اش مشابه الگوی کره شمالی است: به جای پنج Neighbor نزدیک به خط قرمز، سریع از آن عبور کند.
کره شمالی در سال ۲۰۰۶ نخستین آزمایش هسته‌ای خود را انجام داد، از آن زمان تاکنون، به بیش از ۶۰ سلاح هسته‌ای و قابلیت هدف قرار دادن خاک آمریکا با موشک‌ها نزدیک شده است. اگر ایران قبلاً سلاح هسته‌ای داشت، نه آمریکا و نه اسرائیل حاضر به حمله نمی‌شدند. این اشتباهی است که احتمالاً ایران برای دومین بار مرتکب نخواهد شد.