پیکر فرمانده آسمان‌های ایران، سردار امیرعلی حاجی‌زاده، و همراه او سردار محمود باقری در حضور جمع غفیری از سوگواران به خاک سپرده شد. این مراسم در گلزار شهدا و به俱乐نگ‌زهرا برگزار شد و به ناطوری بود که فضایی متعاطف و اندوخته‌ساز را به همراه داشت.
سردار امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده پیشین نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، از سال ۱۳۸۸ تا جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، که به دست تروریست‌های رژیم صهیونیستی به شهادت رسید، نقش انکارناپذیری در توسعه توان موشکی کشور داشت. پیکرهای او و سردار باقری در ساعات اولیه صبح تیرماه، در حضور هزاران نفر از مردم به گورخانه برده شد.
پرچم‌های سیاه و سبز در اهتزاز بودند و مردم با عnergie و تأثر به حضور می‌آمدند. فضای جمعیت به ناطوری بود که حتی مکبر چندین بار با استفاده از بلندگوهای مسجد درخواست کرد تا مردم عقب‌تر ایستند تا نماز میت به صورت مناسب برگزار شود.
پس از نماز میت، تابوت‌های دو سردار که با پرچم ملی منقش شده بود، به سوی مقبره حمل شدند. صدای جمع «یاحsan و «سلام بر حج‌قاسم» در فضا به گوش می‌آمد. حضور زنانی با چادر مشکی، مردانی با پیراهن‌های ساده، کودکان بر دوش پدران و کهنه‌سربازان با مدال‌های دفاع مقدس، مشهدی عجیب و برانگیز را ایجاد کرد.
در مراسم سوگ، حاج منصور ارضی بر بالین شهید حاجی‌زاده حاضر شد و دعای تلقین را می‌خواند. حضور شخصیت‌های پررنگی از جمله محمد مخبر، علی لاریجانی، سردار قاآنی و سردار فدوی نیز بار دیگر تأکید بر اهمیت این مراسم را به همراه داشت.
ناگهان، صدای دمام فضا را فراگرفت. گروهی از مردان محلی با لباس‌های سنتی، طبل‌ها را بر پا کردند و جوانان با ریتم آن‌ها هم‌نوا شدند. صدای حماسی این گروه، یادآور تشییع سردار قاسم سلیمانی بود.
سخنان مردم نیز به سوگواری اضافه تأثیری بخشید. یکی از هم‌رشد سردار صدای خود را برای واقعیت‌سازی نقش شهید در پیروزی‌های کشور بلند کرد. زنی با چادر مشکی نیز به فرزندان خود توصیه کرد که راهی باشد تا آزادی قدس به دست آید. صدای تکبیر می‌آمد و پیرمردی خاطرات خود از شهید را با دلتنگی بیان کرد.
سردار فدوی در حاشیه مراسم به خبرنگاران گفت: شهادت این عزیزان، پل پیروزی ما در جنگ ۱۲ روزه بود. ایران با افتخار شهیدانش را به خاک می‌سپرد، اما انتقام خونشان به مدت بر افته‌است.
مراسم خاکسپاری در ا MODIFY و فضای گلزار شهدا به شکلی عجیب گرفته بود. نه تنها بر زمین بلکه آسمان نیز به نظر می‌رسید از این سوگواری شریک است. ساعت ۱۲، با صدای اذان از بلندگوهای بهشت‌زهرا، جمعیت کم‌کم پراکنده شد و من به سمت خروج حرکت کردم. هر گامی که برداشتم، فکر می‌کردم سردار آسمان‌های ایران به خاک آرام یافته و آسمانی شده است.