در رویداد۲۴ بخوانید:
همزمان با مشاهده سیگنالهایی از فعال شدن مسیرهای دیپلماتیک و برگشت به میز مذاکره، چهرههای نزدیک به نهادهای امنیتی از احتمال حمله دوم اسرائیل سخن میگویند. کدام گزینه جدیتر است؟ جنگ دوباره با مذاکره؟
رویداد۲۴| همزمان با اظهارات چهرههای امنیتی درباره احتمال قریبالوقوع مرحله دوم جنگ با اسرائیل، برخی نشانهها از باز شدن مسیرهای دیپلماتیک میان ایران و غرب به چشم میخورد. این دوگانگی در فضای سیاسی ایران، نهتنها بر تحلیلهای راهبردی اثر گذاشته بلکه بازارهای داخلی و افکار عمومی را نیز به سردرگمی کشانده است.
سایه جنگ دوم یا گشایش دیپلماتیک؟
در هفتههای گذشته، فضای رسانهای کشور بار دیگر با موجی از تحلیلهای امنیتی درباره «حمله دوم اسرائیل» به ایران مواجه شد. مصطفی زمانیان، رئیس سابق مرکز بررسیهای استراتژیک ریاستجمهوری در گفتوگویی تلویزیونی گفت: «اسرائیل منتظر فرصت است و هر زمان موانعش برطرف شود، مرحله دوم جنگ را آغاز خواهد کرد.»
ایزدی: این بار باید ۲۰۰۰ آمریکایی کشته شوند!
فواد ایزدی، استاد دانشگاه تهران و از چهرههای نزدیک به جریان رسانهای حاکم، حتی پا را فراتر گذاشت و گفت: «برای جلوگیری از حمله دوم، آمریکا باید بپذیرد که در صورت جنگ، ۲۰۰۰ سربازش کشته خواهند شد.» او در اظهاراتی بیسابقه تلویحاً خواستار افزایش هزینه انسانی جنگ برای طرف آمریکایی شد.
اما چرا حملهای رخ نداد؟
در این میان، پیشبینی ابراهیم متقی استاد روابط بینالملل و چهره پرنفوذ در برنامههای تلویزیونی نیز مورد توجه قرار گرفت. او پیش از این گفته بود هفته آینده اسرائیل حمله خواهد کرد؛ اما چنین اتفاقی نیفتاد. همین عدم تحقق، باعث شد برخی تحلیلگران نسبت به کارکرد «روانی و بازدارنده» این پیشبینیها ابراز تردید کنند.
بازارها در التهاب، مردم در تردید
این فضای پرابهام تأثیر مستقیمی بر بازارها داشته است. افزایش قیمت دلار، نوسان طلا و رکود بورس در روزهای اخیر بیارتباط با این فضای تهدیدآمیز نبوده است. برخی گزارشها حاکی از افزایش تقاضا برای خروج سرمایه و عدم اطمینان نسبت به آینده اقتصادی کشور است.
طرف دیگر معادله چیست؟
با وجود این تحلیلهای امنیتی، نشانههایی از احتمال بازگشت به دیپلماسی نیز دیده میشود. مصاحبه اخیر پزشکیان با تاکر کارلسون از سوی برخی ناظران حامل پیامهای میانهروانه تلقی شد. سفر عراقچی به عربستان و دیدارهایش با مقامات این کشور که به تازگی با آمریکاییها رایزنی کردهاند را نیز میتوان در همین راستا ارزیابی کرد.
دو مسیر، یک دوگانگی
در مجموع، کشور با دو مسیر پیشرو مواجه است: تشدید تنش نظامی یا حرکت بهسوی توافق حداقلی. نه تحلیلهای جنگطلبانه تضمینی برای وقوع درگیری میدهند، نه سیگنالهای دیپلماتیک نشانهای قطعی از مذاکرهاند. در این میان، جامعه و بازارها میان بیم و امید گرفتار شدهاند.
source