رویداد۲۴| احمد زیدآبادی، تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی در روزنامه هممیهن با انتقاد از رویکرد تکراری تیم مذاکرهکننده ایران، خواستار تغییر در رأس این تیم شد. او تأکید کرده که مذاکره با ذهنهای رسوبزده و بوروکراسیزده ممکن نیست و نوآوری، شرط لازم برای عبور از بحران است.
زیدآبادی در یادداشت خود با عنوان «مذاکره با رسوبات گذشته ممکن نیست»، ضمن تأکید بر پیچیدگی شرایط منطقهای و خطرات سایه جنگ، از تیم مذاکرهکننده ایران بهدلیل گرفتار بودن در کلیشههای ذهنی و ضعف در ابتکار عمل انتقاد کرد.
او نوشت: «سیاستِ صبر و انتظار و تعلیق و بلاتکلیفی… حکم زهر برای کشور دارد». به باور زیدآبادی، در شرایطی که تحولات منطقه با سرعتی خیرهکننده پیش میرود، دیپلماسی ایران همچنان در دایرهای بسته میچرخد که کارآمدی خود را از دست داده است.
زیدآبادی با اشاره به حضور طولانی دیپلماتهایی، چون سیدعباس عراقچی در ساختار وزارت خارجه نوشت: «صرفنظر از استعداد و تخصص شخصی سیدعباس عراقچی و تیم همراهش، متأسفانه نوعی رسوبزدگی در سخنان آنان دیده میشود که سبب تکرار ملالآور جملات کلیشهای و فاقد خلاقیت شده است.»
او همچنین عملکرد طرف آمریکایی را در نقطه مقابل ایران توصیف کرد و گفت که دونالد ترامپ نمایندهای خارج از ساختار دیپلماتیک سنتی، یعنی استیو ویتکاف را وارد میدان کرد تا مذاکرات را با دیدگاهی نو پیش ببرد: «او ظاهراً فردی صریح و فیصلهبخش است؛ درست برخلاف مذاکرهکنندگان ایرانی که گویی در مدار تکرار و ابهام و تردید میچرخند.»
زیدآبادی در بخش دیگری از یادداشتش مشکل بیاعتمادی بخشی از نهادهای ذینفوذ به تیم مذاکره را یک مانع جدی خواند و هشدار داد که بدون «حمایت علنی و قاطع نهادهای حکومتی»، هیچ مذاکرهکنندهای قادر به پیشبرد پرونده هستهای یا رفع تحریمها نخواهد بود.
در پایان این تحلیل، او پیشنهاد میدهد که ریاست تیم مذاکره باید به فردی «خلاق، رها از کلیشهها و دارای پیشینه اقتصادی» واگذار شود؛ فردی که آیندهنگر باشد و توان تصمیمگیری و داد و ستد را در شرایط واقعی داشته باشد.
او نوشته: «اضافه بر این، مسئول تیم مذاکرهکننده باید از حمایت روشن و علنی و قاطع عموم نهادهای ذیربط برخوردار باشد تا هیچ فرد و گروه و نهاد و مؤسسه و بنگاه و بنیادی از جایگاه حکومتی و وابستگی به حاکمیت قادر به مقابله با او و تضعیف موقعیتش نباشد. بدون چنین حمایت صریح و علنی و همهجانبهای از طرف نهادهای ذیربط، هیچ مذاکرهکنندهای نمیتواند گام از گام بردارد. جرأت و جسارت لازم برای شانه دادن به زیر باری چنین سنگین در پروندهای تا بدین پایه حساس و سرنوشتساز به حمایت یکپارچه و بدون، اما و اگر احتیاج دارد.»
source