یک ضرب‌المثل مشهور در بین مردم ایران این است که احمق از تجربه خود و دانا از تجربه احمق درس می‌گیرد، درس گرفتن از تجربه گذشتگان یکی از فواید مطالعه تاریخ است، تاریخی که سرشار از تصمیات اشتباه، عملکرد نادرست و شکسست‌های پندآموز برای افراد است.

یکی از رویداد‌های مهم و پندآموز تاریخ معاصر عملیات مرصاد یا به نقل از منافقین «فروغ جاویدان» است، این عملیات که با هدف اشغال ایران توسط منافقین انجام شد به واسطه شکست رویای فتح تهران درس‌های فراوانی برای طمع‌کنندگان به خاک ایران دارد.

در آن روز‌ها منافقین پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از طرف جمهوری اسلامی ایران به کاخ صدام رفتند و با چنان اعتماد به نفسی وعده فتح چندساعته همدان را روی میز متجاوز به خاک وطن گذاشتند که رژیم بعث مجاب شد تا برای امتحان کردن مجدد شانس سرنگونی حکومت ایران حامی و پشتیبانشان باشد.

نتیجه آن اعتماد به نفس و حمایت بعثی از تجاوز که با مرور عملیات مرصاد روشن است، اما آنچه موضوع این نوشتار است چیز دیگریست که باید مورد توجه قرار بگیرد.

درس نگرفتن از تجربه احمقی که با دشمن هم پیمان شد راهی جز تجربه مجدد را پیش پای انسان قرار نمی‌دهد، این تجربه که تاریخ نتیجه آن را ثابت کرده است منجر به احمق شدن گروه دیگری می‌شود که مانند پیشینیان خود عبرت تاریخ خواهند شد.

سلطنت‌طلبانی که امروز قدم در مسیری گذاشته‌اند که منافقین پس از گذشت ۳۷ سال هنوز طعم شکستش را از یاد نبرده‌اند باید بدانند که آن گروهک تروریستی با تشکیلاتی به مراتب منسجم‌تر و منظم‌تر ازآن‌ها و پشتیبانی مستقیم تسلیحاتی و اطلاعاتی رژیم بعث شکست خورد و عبرت تاریخ شد، سرنوشت شما که مشخص است.

گویا سلطنت‌طلبانی که از سال‌ها قبل با کنار زدن نقاب وطن دوستی از چهره، دست خود را در دستان خونین جنایتکاران تاریخ قرار دادند و رسیدن به قدرت را حتی به قیمت تحریم و بمباران مردم ارزنده دانستند می‌خواهند احمقانی باشند که خودشان تجربه می‌کنند، می‌خواهند مانند ۱۲ روز جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی چشم بر ایران بسته و کسب قدرت را از دشمن کشور با بمباران ملت طلب کنند.

تصمیم سلطنت‌طلب‌ها برای درس نگرفتن از تاریخ از سخنان مطرح شده در گردهمایی اخیرشان در مونیخ مشهود است، از پرچم‌های رژیم صهیونیستی که در دستان معدود طرفدارانشان آن‌هم در شرایطی که مراسم چهلم بسیاری از شهدای بی‌گناه تجاوز رژیم صهوینیستی در شهر‌های مختلف کشور در حال برگزاری است به چشم می‌خورد، از انتخاب راهی که منافین را هلاک کرد، از تجربه شکست پشت شکست، از انتظار برای پیوستن مردم و مردن به پای این انتظار.

انتهای پیام/