جوان آنلاین: حسین شریعتمداری در یادداشتی در روزنامه کیهان نوشته است:
۱- دقیقاً در همین روز، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در سفری به عربستان سعودی مجدداً از زبان تهدید به ایران پرسه کشید. او به تکرارت‌های معمول خود علیه جمهوری اسلامی اشاره کرد: «من توانستم از ایران این نام‌گذاری را جلوگیری کنم (!) اگر ایران از صلح خود پوزدم، تحریم‌ها را تداوم خواهیم داد (!) برای اینکه ایران تروریسم یا حمله هسته‌ای را بکار نگیرد، اکنون زمان تصمیم‌گیری است(!) ما می‌خواهیم ایران امن و مرفه باشد و اکنون زمان انتخاب است. بنظرم جنگ به راه حل نیست (!) اما پیشنهاد ما برای ایران به تاخير افتاده است».
۲- در روزهای اولیه پس از پیروزی در دور دوم ریاست جمهوری، ترامپ اعلام کرده بود: «اگر عربستان سعودی برای خرید تجهیزات آمریکایی مبلغ ۴۵۰ میلیارد دلار را پرداخت کند، این کشور اولین مقصد سفر من خواهد بود».
روزنامه نیویورک تایمز نیز گزارش کرده است: «ترامپ میلیاردها دلار برای مقابله با انصارالله صرف کرده، اما شکست خورد و حالا به منطقه می‌آید تا هزینه‌های خود را از کشورهای منطقه دریافت کند».
در دور اول ریاست خود، ترامپ در سفر اولیه به عربستان، توافقنامه‌ای ۵۰۰ میلیارد دلاری با بن‌سلمان امضا کرد و متعهد شد که از عربستان در برابر تهدیدات منطقه‌ای حمایت کند، اما در حمله مقاومت یمن به نفتکش‌های عربستان در دریای سرخ و حملات به تأسیسات نفتی آرامکو، هیچ اقدامی نکرد. بن‌سلمان نیز برای یادآوری تعهدات ترامپ با رئیس‌جمهور فرانسه و نخست‌وزیر بریتانیا تماس گرفت، اما ترامپ همچنان سکوت می‌کرد.
۳- تهدیدهای ترامپ به نظر می‌رسد که بیشتر از یک آواز کوچه‌باگی است. شبیه است کسی که در شب‌های تاریک تهران قدیم، برای رفع ترس خود، زیر آواز می‌زند. اما آیا می‌توان این گلایه‌ها رییس‌جمهور آمریکا را بی‌پاسخ گذاشت؟
آمریکا در روز گذشته و روز پیش از آن، دو مجموعه جدید از تحریم‌ها را علیه ایران وضع کرده است. مجموعاً از آغاز مذاکرات غیرمستقیم تاکنون ۶ مجموعه جدید تحریم به کشورمان تحمیل شده است.
از آنجا که آمریکا تحریم‌ها را ادامه می‌دهد، آیا ادامه مذاکرات غیر از نادیده‌گرفتن اقتدار ایران اسلامی و بی‌توجهی به امنیت ملی و حاکمیت خاک ایران می‌تواند مفهوم دیگری داشته باشد؟! حداقل انتظار از رهبران محترم کشورمان این است که به شرط عذرخواهی ترامپ از مردم و نظام ایران، مذاکرات را ادامه دهند. اگر ترامپ حقیقتاً از مذاکره جدی استفاده می‌کند، چگونه می‌توان این واقعیت را نادیده گرفت؟