گروه بین الملل: با فروکش کردن دعوای ایلان ماسک و دونالد ترامپ، و طی شدن چند روز آرام بعد از آن روزهای پر تنش، دیروز با باز نشر پست دونالد ترامپ رییس جمهور ایالات متحده آمریکا درباره برخورد با معترضان در کالیفرنیا، امروز نیز با انتشار پستی در شبکه اجتماعی ایکس بطور غیر مستقیم از دونالد ترامپ عذر خواهی کرد. ماسک در این پست گفت«از بعضی از پست‌های هفته‌ی گذشته‌ام در مورد رئیس‌جمهور دونالد ترامپ پشیمانم. خیلی زیاده‌روی کردم». این در حالیست که ترامپ نیز بعد این پست ماسک، درباره ماسک گفته است«من هیچ ناراحتی ندارم. واقعا از این اتفاق تعجب کردم؛ فکر می کنم او از حرف هایی که زده خیلی ناراحت است».
به گزارش بولتن نیوزو اما نکات تحلیلی در رابطه با این اتفاق که باید به آنها اشاره کرد و به آسانی از کنار آن عبور نکرد حاوی این تک جمله مهم است که نباید با اینگونه سوژه های سیاسی به سادگی برخورد کرد. در واقع آنچه از آن می توان به عنوان گزاره دعوا و آشتی یاد کرد صرفا یک جنگ زرگری با نیات و اهداف دیگری خلاف آنچه بود که در عرصه رسانه ای در پیش دیده گان همگان رخ می داد. موضوعی که در همان ساعات اولیه به راه افتادن دعوای میان طرفین در پایگاه بولتن نیوز در قالب یک یادداشت تحلیلی تحت عنوان«ترامپ و ماسک علیه هم؛ واقعیت یا سیاه بازی؟!» بدان پرداخته شد. در آن یادداشت ضمن ذکر دلایل چندگانه ای از غیر‌ واقعی بودن این دعوا، تاکید شد نباید این اتفاق را جدی گرفت و با باور به صوری و ساختگی بودن این درگیری لفظی، موضوع هزینه و منفعت ورود به این نبرد از سوی ماسک بیان کردیم و در پایان این پرسش را مطرح کردیم که آیا موضوع چیز دیگریست؟ که شواهد نشان داد همه چیز تصنعی و صوری بوده و موضوع نیز چیز دیگری بوده است.
بهر رو ماجرای ایلان ماسک و دونالد ترامپ نشان داد که در ذیل تحلیل سوژه های خبری نباید به آسانی در دام اخبار و ادعاها افتاد و آنها را ساده انگارانه تحلیل کرد. این بدان معناست که سطوح و لایه های تحلیل باید بر مبنای عمق و جایگاه خبر و نوع کنش و واکنش  ها در ارتباط با آن صورت بگیرد.
واقعیت امر این است که ماسک نه توان، نه ظرفیت و نه بلوغ لازم را در راستا و در مسیر نبرد با ترامپ داشت؛ با این حال و با عنایت به موارد گفته شده باید خاطر نشان کرد که هزینه سازی های ماسک و ریسک پذیر شدن وی در مسیر پست گذاری های چندگانه اش علیه ترامپ، نمی تواند غریزی بوده باشد همانگونه که پست قبول اشتباه و پیشمانی نیز نمی تواند غریزی و  از دریچه عذاب وجدان و … باشد.