از قاچاق گوجه‌فرنگی تا ورود تجهیزات نظامی؛ زمانی‌که هزینه‌های میلیاردهای تومان برای تجهیزات ایکس‌ری، امنیت را تضمین نمی‌کند
گذاره‌های اقتصادی: اسنادی که به دست آمده‌اند، فقط یک گزارش ساده از یافتن تخلف نیستند؛ بلکه پرده‌ای را از واقعیتی تلخ و نگران‌کننده برداشته‌اند: مرزهای رسمی کشور، با تمام ادعاها درباره هوشمندسازی و تجهیز، همچنان مکانی برای وقوع تخلفات بزرگ و سازمان‌یافته هستند که امنیت اقتصادی و حتی نظامی را به مغطس می‌گیرند. ماجرای کشف قاچاق بیش از ۲۴ تن گوجه‌فرنگی در مرز پرویزخان، تنها نوک کوه یخی است که ابعاد بزرگ‌تری از یک ضعف ساختاری را نشان می‌دهد.
### شرح یک تخلف سازمان‌یافته؛ جزئیات پرونده پرویزخان
به گزارش بولتن‌نیوز، بر اساس اسناد موجود، داستان به این شکل است: یک شرکت با اظهارنامه صادراتی، قصد خروج ۱۱ دستگاه کامیون حامل کالا (قطعات تراکتور و وینچ) را داشت. اما آنچه در عمل اتفاق افتاد، یک سناریوی دقیق برای دور زدن قانون بود:
1. اختلاف در وزن و تعداد: ۱۲ دستگاه کامیون برای توزین وارد محوطه گمرک شدند، در حالی که در اسناد ۱۱ دستگاه ثبت شده بود. این یک دستگاه کامیون اضافی از کجا آمده بود؟
2. قاچاق آشکار: پس از بررسی‌ها مشخص شد که علاوه بر بار اظهاری، محصولی به وزن ۲۴,۵۳۲ کیلوگرم گوجه‌فرنگی به صورت قاچاق در کامیون‌ها جاسازی شده بود تا از کشور خارج شود. این حجم عظیم از کالا چطور از چشم مأموران و سامانه‌ها پنهان مانده بود؟
3. تعویض پلاک و فریب باسکول: اسناد به صراحت نشان می‌دهند که کامیون‌هایی که برای توزین اولیه (باسکول ورودی) وارد محوطه گمرک شده‌اند، با کامیون‌هایی که نهایتاً قصد خروج داشتند، متفاوت بوده‌اند. این به معنای یک عملیات فریب پیچیده برای ثبت وزن خالی غیرواقعی و سپس بارگیری کالای قاچاق در داخل محوطه گمرک یا در نقطه‌ای کور بود.
این تخلفات نشان‌دهنده یک سازمان‌یافته‌تر از سهوی یا تخلف ساده است؛ بلکه نشان‌دهنده عملیاتی است که مراقبت‌های گمرکی را مورد سوء استفاده قرار داده‌است.
### چشمان میلیاردی که نمی‌بینند؛ ایکس‌ری‌ها کجا بودند؟
سوال اصلی که قلب این گزارش را تشکیل می‌دهد این است: آیا مسئولان گمرک در سال‌های اخیر نیازهای خرید ده‌ها دستگاه ایکس‌ری پیشرفته کامیونی را نظارت کرده‌اند؟ آیا مرز پرویزخان، به عنوان یکی از مهم‌ترین و استراتژیک‌ترین مرزهای کشور با اقلیم کردستان عراق، همواره مرکز نصب و بهره‌برداری از همین دستگاه‌ها نبوده است؟
اگر چنین است، چگونه ۲۴.۵ تن کالای اضافی، یعنی تقریباً معادل بار یک کامیون کامل، از اسکنرهای میلیاردی عبور می‌کند و کشف آن صرفاً به دلیل مقایسه‌های ساده‌تری مانند توزین و بررسی اسناد میسر می‌شود؟ این اتفاق دو فرضیه وحشتناک را برای ما مطرح می‌کند: یا این دستگاه‌های گران‌قیمت کارایی لازم را ندارند و صرفاً برای نمایش مبارزه با قاچاق هستند، یا فساد و اهمال اشاره‌نشان‌ها آنقدر عمیق است که حتی پیشرفته‌ترین فناوری‌ها را نیز خراب می‌کنند. در هر دو مورد، این یک فاجعه است.
این اولین بار نیست که کارایی سامانه‌های کنترلی مورد شک افتاده است. مثلاً، محموله‌های هندوانه از ایران به ترکیه و آذربایجان صادر شدند، اما دستگاه‌های ایکس‌ری ایران نتوانستند مواد مخدر جاسازی شده در آن‌ها را بشناسند. این دستگاه‌های همسایگان بودند که آن‌ها را کشف کردند.
### از جنگ اقتصادی تا تهدید نظامی؛ وقتی گمرک اصلاح نشود
وقتی سیستم گمرکی قابل نفوذ به همان حد باشد که بتوان ۲۴ تن گوجه‌فرنگی را در روز نوروزی قاچاق کرد یا مواد مخدر را به شکل بار هندوانه از آن عبور داد، دیگر چه تضمینی برای امنیت کشور باقی می‌ماند؟
این همان ناظری بر مرزها بود که نگرانی جدی در افکار عمومی ایجاد کرد: چگونه اسرائیل می‌توانست کامیون‌های حامل تجهیزات پیشرفته جاسوسی و نظامی را وارد کشور کرده و در جنگ ۱۲ روزه و عملیات‌های تروریستی علیه دانشمندان و مردم ایران استفاده کند؟ اگر یک گمرک نتواند جلوی قاچاق گوجه‌فرنگی را بگیرد، چگونه می‌تواند خود را در برابر ورود قطعات حساس پهپاد، مواد منفجره و تجهیزات پیشرفته نظامی و اطلاعاتی دشمن محافظت کند؟
به مسئولان عالی نظام: تا زمانی که گمرک به عنوان خط مقدم جنگ اقتصادی اصلاح نشود، ما در این نبرد آسیب‌های جدی خواهیم دید. خروج سرمایه، قاچاق کالاهای اساسی و فرار از پرداخت حقوق دولت باعث ضعیف‌تر شدن اقتصاد کشور خواهد شد. اما خطرناک‌تر از آن، آسیب‌پذیری در جنگ نظامی و امنیتی است. گمرک ناکارآمد، دهانه‌ای باز برای دشمن است. اصلاح این سازمان حیاتی، نه یک انتخاب، بلکه ضرورت فوری برای حفظ کیان و امنیت ملی ایران است. پرونده پرویزخان زنگ خطری بلند و کرکننده است؛ امیدواریم این بار گوشی برای شنیدن آن وجود داشته باشد.