عصر ایران نوشت: در عصر عافیت جویی، در دوران «سری را که درد نمی‌کند دستمال نمی‌بندند»، در زمانی که منفعت در همراهی با قدرت است، در روزگاری که فحش و تهمت، نقل و نبات مخالفان است و در میانه ناامیدی ملتی رنج دیده، چنین بی پروا به میدان آمدن و برای میهن دویدند و شهر به شهر به دنبال آفرینش امید بودند و دل‌ها را به یکدیگر دوختند.

رویداد۲۴| بنابرآنچه عصر ایران روایت می‌کند، در عصر عافیت جویی، در دوران «سری را که درد نمی کند دستمال نمی بندند»، در زمانی که منفعت در همراهی با قدرت است، در روزگاری که فحش و تهمت، نقل و نبات مخالفان است و در میانه ناامیدی ملتی رنج دیده، چنین بی پروا به میدان آمدند و برای میهن دویدند و شهر به شهر به دنبال آفرینش امید بودند و دل ها را به یکدیگر دوختند و هزار زخم از ناجونمردان خوردند ، هنر این دو مرد شریف بود که آبرویشان را وقف ایران کردند.

تاریخ ایران از این دو “محمدجواد” به نیکی یاد خواهد کرد: ظریف و آذری جهرمی.