گروه اقتصادی: حمید رضا رمضانی کارشناس ارشد آب دماوند طی یادداشتی در رابطه با منابع آبی ایران و قرارداد “سند آمایش سرزمین”  با کشور فرانسه نوشت : در سال ۱۳۴۷، قراردادی با شرکت فرانسوی “ستیران” برای تهیه طرح “سند آمایش سرزمین” و توسعه پایدار ایران امضا شد. این طرح که به‌ویژه بر مناطق ساحلی جنوب ایران تمرکز داشت، هدفش انتقال جمعیت و فعالیت‌های صنعتی به این مناطق و بهره‌برداری از منابع طبیعی و ژئوپلیتیکی کشور بود. 

به گزارش بولتن نیوز ، طرح مذکور، که در سال ۱۳۵۳ تکمیل و تحویل داده شد، افقی ۲۵ ساله داشت و پیش‌بینی می‌کرد تا سال ۱۳۷۸ جمعیت ایران به ۵۰ میلیون نفر برسد. بر اساس این طرح، بخشی از این جمعیت در سواحل خلیج فارس و دریای عمان مستقر می‌شدند تا از مزایای موقعیت ژئوپلیتیکی، منابع آبی و انرژی فراوان این مناطق بهره‌مند شوند.
 با این حال، پس از انقلاب اسلامی، این طرح به دلیل عدم همسویی با اهداف جدید کشور کنار گذاشته شد. به گفته کارشناسان، این تصمیم منجر به توسعه نامتوازن، تخریب جنگل‌ها و منابع طبیعی، و بروز بحران‌های زیست‌محیطی و اقتصادی شد که اکنون دامنگیر ایران شده است.

امروزه، با گذشت بیش از چهار دهه، بسیاری از سرمایه‌گذاری‌های انجام شده در این طرح به فراموشی سپرده شده‌اند و پیامدهای منفی این تصمیمات بر اقتصاد و محیط زیست ایران همچنان پابرجاست. کارشناسان معتقدند که این توسعه نامتوازن، کشور را در آستانه فروپاشی سرزمینی قرار داده است.