در واقع، گوینده به جای اینکه مسئولیت خود را در برابر نتیجه کار و وظایفش بپذیرد، به سراغ یک دوگانه‌سازی کاذب می‌رود تا توجه را از کم‌کاری‌ها و اشتباهات خود منحرف کند.

این نوع استدلال به شکلی ماهرانه سعی دارد مشکلات واقعی را با یک سوال سطحی و گمراه‌کننده پنهان کند: “آیا ظاهر مقدس فرد اهمیت دارد یا عمل درست؟”

در نهایت، این انتقاد و بازی با کلمات به خود گوینده هم بازمی‌گردد. او با طرح چنین سوالی به نوعی می‌خواهد از پذیرش مسئولیت‌هایش فرار کند و به جای اینکه به بهبود عملکرد خود فکر کند، به دنبال تئوری‌های سطحی می‌گردد که به هیچ وجه از کیفیت کار او نمی‌کاهند.

این نوع تفکر نه تنها هیچ کمکی به بهبود وضعیت نمی‌کند، بلکه موجب می‌شود که فرد از نقدهای سازنده فرار کند و در دام تفسیرهای نادرست بیفتد. اگر فرد به جای استفاده از چنین ترفندهای کلامی، به اصلاح و بهبود عملکرد خود می‌پرداخت، قطعا در موقعیتی بهتر قرار می‌گرفت و نیازی به پنهان کردن ضعف‌هایش نداشت.

در پایان لازم به ذکر است، از آنجایی که رئیس جمهور در جمع کارگزاران گزینش کشور سخنرانی داشتند جا داشت تا از جابجایی اتوبوسی کارگزاران کشور انتقاد می‌کردند که شائبه سوگیری سیاسی در این جابجایی ها به چشم می‌آید.

بنظر میرسد با اینگونه فرافکنی ها همه تقصیرات و کوتاهی های دولت مردان به اصطلاح روشنفکر کنونی در تأمین معيشت مردم ،گرانی ها و …. قرار است با این حاشیه سازی ها به گردن نیروهای حزب‌اللهی بیفتد.

انتهای پیام/#