همزمان با سالروز فرار شاه سابق، مراسمی برای رونمایی از دادخواست حقوقی مربوط به غارت اموال و دارایی‌های مردم ایران توسط خاندان پهلوی و عدم انجام تعهدات آمریکا بر اساس بیانیه الجزایر برای بازگرداندن اموال غارت‌شده، در سالن همایش‌های اردوگاه الزهرا (س) واقع در نزدیکی کاخ سعدآباد برگزار شد.
**دادخواست علیه خاندان پهلوی و آمریکا؛ از غارت در قالب بنیاد پهلوی تا چپاول اموال ایران توسط نزدیکان شاه**
در این مراسم، شخصیت‌هایی همچون حسن عبدلیان‌پور، رئیس مرکز وکلا قوه قضاییه، خسرو معتضد، کارشناس تاریخ، بیژن پیروز، عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، شاهین شاهی اقدم، حقوق‌دان و وکیل پایه یک دادگستری، به همراه تعدادی از وکلای کانون وکلای دادگستری حضور داشتند.
بخشی از متن دادخواست به این شرح است:
حکومت پهلوی از زمان تأسیس و استقرار آن توسط استعمارگران انگلیسی در ایران، به رهبری دو حاکم مستبد، رضاخان و فرزندش محمدرضا، منشأ غارت و چپاول اموال و دارایی‌های مردم و کشور ایران بوده است. فساد مالی و چپاول اموال مردم ایران توسط دربار پهلوی بر کسی پوشیده نیست و علاوه بر اعترافات درباریان و مورخان، اسناد متقنی نیز در این زمینه وجود دارد.
**غارت اموال توسط رضاشاه پهلوی**
با کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ که با حمایت عوامل خارجی و طراحی انگلستان انجام شد، رضاخان میرپنج قزاق که کار خود را از تیمارگری اسب‌های سفارت هلند آغاز کرده بود، به چهره‌ای مستبد در سیاست ایران تبدیل شد. علاقه او به مالکیت و ثروت، مهم‌ترین انگیزه‌اش برای رسیدن به سلطنت بود. ارتشبد حسین فردوست در خاطرات خود اشاره کرده است که رضاخان در طول سلطنتش، املاک مرغوب شمال را با زور به نام خود ثبت کرد. پس از سقوط او، روزنامه‌ها و مجلات کشور پر از گزارش‌هایی درباره غصب اموال مردم توسط رضاخان بود. در سال ۱۳۱۹، درآمد خالص سالانه املاک رضاخان به ۶۲ میلیون تومان می‌رسید که با توجه به درآمد و بودجه آن زمان کشور، معادل صدها هزار میلیارد تومان امروزی است. برخی گزارش‌ها نیز از ذخیره ۶۰۰ میلیون مارکی رضاشاه در بانک‌های اروپایی خبر داده‌اند.
رضاخان با حرص و ولع فراوان، زمین‌های مرغوب را از مردم غصب و به نام خود ثبت می‌کرد. این زمین‌ها نه تنها در مناطق سرسبز شمالی، بلکه در اقصی نقاط ایران، از جمله تهران، گسترده بودند. ماروین زونیس در این باره نوشته است که در زمان خلع رضاخان، بیش از ۲۰۰۰ دهکده به دست محمدرضا شاه افتاد و حدود ۲۳۵۸۰۰ نفر به طور مستقیم تحت سلطه او قرار گرفتند.
**غارت اموال توسط محمدرضا شاه پهلوی و نزدیکان**
رضاشاه پیش از ترک کشور در شهریور ۱۳۲۰، تمام دارایی‌های خود را به فرزندش محمدرضا منتقل کرد. محمدرضا پهلوی برای کاهش اعتراضات، ابتدا این املاک را به دولت واگذار کرد، اما پس از هشت سال، با تصویب لایحه‌ای، این دارایی‌ها دوباره به او بازگردانده شد. در دوران حکومت محمدرضا، سازمان‌هایی مانند اداره املاک و مستغلات پهلوی، بنیاد پهلوی و موقوفات پهلوی تأسیس شدند که تحت سرپرستی اسدالله علم اداره می‌شدند و او نیز از این طریق به ثروت کلانی دست یافت.
در دهه ۱۳۴۰، محمدرضا شاه بنیاد موقوفات خاندان پهلوی را تأسیس کرد. در این دوره، اصلاحات ارضی آغاز شد، اما املاک مرغوب بنیاد پهلوی هرگز بین کشاورزان تقسیم نشد. در برخی روستاها، زمین‌ها به خواهران و برادران شاه داده شد. عبدالرضا پهلوی زمین‌های وسیعی در شمال شرق ساری و غلامرضا پهلوی نیز مناطق گسترده‌ای در آذربایجان شرقی را از مردم غصب کردند.
**فساد مالی در دربار پهلوی**
خاندان پهلوی در قالب فساد مالی حاکم بر دربار، اموال و دارایی‌های هنگفتی را غارت کردند. رژیم پهلوی به فساد و رشوه‌خواری شهرت داشت. بر اساس برآوردها، بین سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۵، مقامات دولتی حداقل یک میلیارد دلار رشوه دریافت کرده‌اند. حسین فردوست، رئیس دفتر ویژه اطلاعات و بازرسی پهلوی، در این باره گفته است که فساد مالی در نظام سلطنتی به حدی بود که رسیدگی به همه پرونده‌ها نیاز به ده‌هزار کارمند داشت.
**هزینه‌های کلان خاندان پهلوی**
بخش عمده درآمدهای نفتی ایران صرف خوشگذرانی‌های خاندان پهلوی می‌شد. برای مثال، مراسم جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی در پاییز ۱۳۵۰ با حضور مقامات ۶۹ کشور جهان برگزار شد و هزینه آن بین ۶۵۰ تا ۸۰۰ میلیون دلار برآورد شده است. شاه و اطرافیانش همچنین مبالغ هنگفتی را برای خرید خانه و ویلا در کشورهایی مانند سوئیس، ایتالیا، انگلیس و آمریکا هزینه کردند. یکی از معروف‌ترین این خریدها، کاخ گل رز در سوئیس با ارزش ۱۰ میلیون فرانک بود.
**غارت در قالب بنیاد پهلوی**
محمدرضا شاه در سال ۱۳۳۷ بنیاد پهلوی را تأسیس کرد و بخشی از دارایی‌های خود، از جمله میهمانخانه‌ها، سهام کارخانه‌ها، شرکت‌ها و بانک‌ها را به این بنیاد واگذار کرد. این بنیاد جایگزین سازمان املاک و مستغلات پهلوی شد و در مهر ۱۳۴۰، شاه برای پوشش دادن به اموال نامشروع خود، فرمان وقف دارایی بنیاد پهلوی به امور خیریه را صادر کرد. با این حال، اکثر اعضای هیئت امنای این بنیاد خود شاه و دربار بودند. علاوه بر این، مبالغ هنگفتی از درآمد نفت به صورت اعتبارات بانکی در اختیار بنیاد پهلوی قرار می‌گرفت.
خاندان پهلوی با داشتن ۲۰۷ مؤسسه اقتصادی، از جمله شرکت‌های ساختمانی، معدنی، کشاورزی، بیمه، بانک، هتل‌ها، کازینوها و کاباره‌ها، عملاً سیستم اقتصادی کشور را تحت تأثیر قرار دادند. سهام شاه در پروژه‌های بین‌المللی نیز درآمدهای کلانی برای او به همراه داشت، به طوری که برخی منابع خبری از سود خالص سالانه ۳ میلیارد دلاری از سرمایه‌گذاری‌های شاه در نقاط مختلف جهان خبر داده‌اند.