مراسم رونمایی از دادخواست حقوقی مربوط به غارت اموال و دارایی‌های ملت ایران توسط خاندان پهلوی و عدم انجام تعهدات آمریکا بر اساس بیانیه الجزایر برای بازگرداندن اموال غارت‌شده، صبح امروز با حضور جمعی از حقوقدانان در اردوگاه فرهنگی‌تربیتی الزهرا(س) برگزار شد. در این مراسم، چهره‌های برجسته‌ای همچون حسن عبدلیان‌پور، رئیس مرکز وکلا قوه قضاییه، خسرو معتضد، کارشناس تاریخ، بیژن پیروز، عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، و شاهین شاهی‌اقدم، وکیل پایه یک دادگستری، حضور داشتند.
خسرو معتضد در این مراسم با اشاره به تاریخچه شکایت ایران از قدرت‌های خارجی، به ویژه آمریکا، اظهار داشت: در سال ۱۳۳۰، آمریکا و شاه از مصدق حمایت کردند تا به نفت ایران دست یابند، اما پس از کودتای ۲۸ مرداد، سیاست‌های آن‌ها به کلی تغییر کرد. وی همچنین به درآمدهای نفتی ایران در سال ۱۳۴۲ اشاره کرد و گفت: درآمد ایران از فروش نفت در آن سال ۲۴ میلیارد دلار بود که می‌توانست برای ساخت بیمارستان‌ها، مدارس و سایر پروژه‌های عمرانی استفاده شود، اما بخش عمده‌ای از این درآمدها به دلیل چپاول و اسراف از دست رفت.
معتضد افزود: در سال ۱۳۵۷، اسنادی در روزنامه واشنگتن پست منتشر شد که نشان می‌داد رژیم شاهنشاهی طی ۵۲ سال سلطنت، میلیاردها دلار ثروت اندوخته و حدود ۳۵ میلیارد دلار از اموال ایران را از کشور خارج کرده است. وی همچنین خاطرنشان کرد که پس از انقلاب اسلامی، ثروت خانواده شاهنشاهی با ثروت خاندان سعودی و کویتی‌ها برابری می‌کرد.
در ادامه مراسم، حسن عبدلیان‌پور، رئیس مرکز وکلای قوه قضاییه، با اشاره به تاکید رهبر انقلاب اسلامی بر پیگیری حقوق عامه ملت ایران، گفت: یکی از وظایف مهم حقوقدانان، پیگیری حقوق مردم ایران است که توسط رژیم شاهنشاهی غارت شده است. وی تاکید کرد که این پیگیری یک تکلیف قانونی، ملی و شرعی است و حقوقدانان باید در این زمینه فعال‌تر عمل کنند.
عبدلیان‌پور همچنین به اقدامات دولت آمریکا در طرح دعاوی علیه ایران اشاره کرد و گفت: دولت آمریکا به هر بهانه‌ای اقدام به طرح دعاوی می‌کند و ما نیز باید با استفاده از قواعد حقوق بین‌الملل، در برابر این اقدامات ایستادگی کنیم.
در بخشی از متن دادخواست آمده است: حکومت پهلوی از زمان شکل‌گیری توسط استعمارگران انگلیسی، به رهبری رضاخان و محمدرضا پهلوی، منشاء غارت و چپاول اموال و دارایی‌های ملت ایران بوده است. فساد مالی و چپاول اموال توسط دربار پهلوی بر هیچ‌کس پوشیده نیست و اسناد متقنی در این زمینه وجود دارد.
رضاخان میرپنج، که با کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ به قدرت رسید، در طول سلطنت خود املاک مرغوب شمال ایران را به زور تصاحب کرد. پس از سقوط او، روزنامه‌ها و مجلات کشور پر از گزارش‌هایی درباره غصب اموال مردم توسط رضاخان بود. در سال ۱۳۱۹، درآمد سالانه املاک رضاخان ۶۲ میلیون تومان بود که با توجه به درآمد و بودجه آن زمان کشور، رقم بسیار بالایی محسوب می‌شد.
محمد رضا پهلوی نیز پس از به قدرت رسیدن، املاک و دارایی‌های پدرش را به ارث برد و با تشکیل سازمان‌هایی مانند بنیاد پهلوی، به غارت اموال مردم ادامه داد. در دهه ۱۳۴۰، زمزمه‌های اصلاحات ارضی مطرح شد، اما املاک مرغوب بنیاد پهلوی هرگز بین کشاورزان تقسیم نشد.
خاندان پهلوی علاوه بر غارت اموال داخلی، مبالغ هنگفتی را نیز در خارج از کشور هزینه کردند. خرید خانه‌ها و ویلاهای مجلل در کشورهایی مانند سوئیس، ایتالیا، انگلیس و آمریکا، بخشی از این هزینه‌ها بود. برای مثال، شاه در سال ۱۳۵۰ یک جزیره در اسپانیا به مبلغ ۷۰۰ میلیون دلار خریداری کرد.
در نهایت، متن کامل دادخواست شکایت از خاندان پهلوی و دولت آمریکا به دلیل غارت اموال مردم ایران در لینک مربوطه قابل دسترسی است.