خشونت در زندان‌های انگلیس به همراه چالش‌های متعدد در این مراکز، وضعیت نگران‌کننده‌ای را به وجود آورده است. بر اساس گزارش‌ها، روزانه ۷۴ مورد حمله خشونت‌بار در زندان‌های این کشور رخ می‌دهد که نشان‌دهنده نبود نظم و تشدید بحران در این مراکز است.
گزارشی که به سفارش یکی از احزاب انگلیس در مجلس عوام تهیه شده، حاکی از آن است که در سال ۲۰۲۳، بیش از ۲۶ هزار و ۹۱۲ مورد حمله خشونت‌بار در زندان‌های این کشور ثبت شده است. از این تعداد، ۳ هزار و ۲۰۵ مورد به عنوان حملات جدی طبقه‌بندی شده‌اند که به طور متوسط معادل هشت مورد در روز است. همچنین، حدود ۱۰ هزار مورد از این حملات علیه کارکنان زندان‌ها بوده که ۸۲۵ مورد آن‌ها در دسته‌بندی حملات جدی قرار گرفته‌اند.
در مقایسه با سال ۲۰۲۲ که حدود ۲۱ هزار و ۱۵ مورد حمله خشونت‌بار گزارش شده بود، این رقم در سال ۲۰۲۳ حدود ۲۸ درصد افزایش یافته است. این آمار نشان‌دهنده رشد قابل توجه خشونت در زندان‌های انگلیس است. گزارش‌های متعدد حاکی از آن است که این بحران نتیجه کمبود کارکنان و ازدحام بیش از حد جمعیت در زندان‌هاست.
در گزارش دیگری که اخیراً منتشر شده، آمده است که تعداد افسران آموزش‌دیده برای مقابله با خشونت در زندان‌ها به یک‌سوم کاهش یافته است. کارشناسان هشدار می‌دهند که این کاهش منجر به افزایش خشونت و بی‌نظمی در زندان‌ها خواهد شد. زندان‌های انگلیس در وضعیت بحرانی عمیقی قرار دارند و نرخ فزاینده خشونت، خودزنی و سوءمصرف مواد مخدر در این مراکز پر ازدحام، وضعیت را به مرز فروپاشی کشانده است.
بر اساس آمار وزارت دادگستری انگلیس، بحران در زندان‌های این کشور در تابستان سال جاری به اوج خود رسیده است. همچنین، مرگ‌ومیر در زندان‌های انگلیس در سال‌های اخیر با نرخ فزاینده‌ای افزایش یافته است. به عنوان مثال، تنها در ۱۰ هفته بین فوریه تا مه ۲۰۲۴، مرگ ۹ نفر در زندان‌های این کشور گزارش شده است.
برخی گزارش‌ها نیز نشان می‌دهند که زندان‌های انگلیس در برابر افزایش خشونت و سلطه باندهای جنایت‌کار آسیب‌پذیر شده‌اند. وزیر زندان‌های دولت کی‌یِر استارمر، نخست‌وزیر انگلیس، اعلام کرده است که سیستم زندان‌های کشور در آستانه فاجعه قرار دارد و برخی از زندان‌ها با ظرفیت ۹۹ درصدی برای ماه‌ها فعالیت کرده‌اند.
منتقدان دولت محافظه‌کار ریشی سوناک، نخست‌وزیر پیشین انگلیس، با اشاره به وضعیت بحرانی زندان‌ها، معتقدند که سیستم زندان‌ها شکست خورده و این میراث بی‌سابقه‌ای است که حزب محافظه‌کار به جا گذاشته است.